Ha, ha, ha!
-Mixaylo, şitleşme!-ona göz ağardan Kerem üzünü qızlara tutdu.-Ne edek, bele alınır. Narahatsınız ki, bundan?
-Yoox,-Leyla qızlara baxaraq,-sebebini bilseydik, pis olmazdı.-dedi.
Mehdi ile Kerem bir-birilerine baxdılar. Onların duruxduğunu gören Keremin qardaşı Nicat:
-Sebebi yoxdur,-deye söhbete qoşuldu,-prosto her axşam aşağı mehlede uşaqlarla yığışırıq,-dedi,-oradan qayıdanda da sizinle rastlaşırıq.
Nicatın bu gözlenilmez müdaxilesi veziyyeti biraz düzeltmişdi. Kerem başı ile qardaşına razılığını bildirdi. Qızlar da qane olmuş kimi görünürdüler.

Bir heftedir ailesi ile arasındakı buzları erimeyen Eleddin yene de qaşqabaqlı şekilde otağında oturmuşdu ki, qapını kimse taqqıldatdı.
-Açıqdır.-deye üreksiz-üreksiz qapıya boylandı.
Qapı açıldı. Otağa giren Mehman emi sözlü adamlar kimi gelib oğlu ile üzbeüz oturdu:
-Necesen, derslerin nece gedir?-deye çarpayının üstündeki bir kitabı eline alaraq vereqlemeye başladı.
-Yaxşıyam, derslerim de yaxşıdır.-Eleddin başını kitabdan qaldırmadı.
Oğlunun bir heftedir belece soyuq ve etinasız cavabları artıq Mehman emini sıxırdı.
-Bu hal ne qeder davam eleyecek?
Eleddin cavab vermedi.
-Yaxşı, sen de sus, men de. Ne deyişecek, ne geri gelecek?
-Danışsaq da heç ne geri gelmeyecek, Mehman emi.
Sanki Mehman eminin başına qaynar su tökdüler. Teeccübden berelmiş gözlerini oğluna dikib heç ne başa düşmemiştek baxırdı. İllerdir, doğma övladıtek böyütdüyü, qızından ayırmadığı Eleddin indi ona “emi” deyirdi.
-Mehman emi? Sağol, çox sağol. Demeli, indi de emi oldum, he? Onda Zahide de xalan olar.
-Eledir de onsuz da.-Eleddin kinaye ile gülümseyerek ona baxdı.
-He, eledir. Amma on altı ildir, biz bunu bele bilmemişik. Seni bu eve getirenden ta senin mene emi dediyin ana qeder biz sene emi ve xala kimi yox, ata ve ana kimi baxmışıq. Ne istemisen, almışıq, ne demisen, elemişik. Hetta senin isteklerin bu evde Nergizin isteklerinden daha vacib olub. Budur senin çox sağolun?
-Mene yalan demisiniz!-qeherden

<< 1 ... 370 371 [372] 373 374 ... 382 >>