boğulan Eleddin ağlamsınaraq sesini qaldırdı.
-Senin bu deqiqe bildiyin tek şey odur ki, mene yalan demisiniz, atamla anamın kimliyini menden gizletmisiniz. Biz bunu boynumuza alırıq ve bir heftedir sene başa salmağa çalışırq ki, biz bunu sene deye bilmezdik. Çünki sen indi ali mektebe hazırlaşırsan. Biz senin yemeyine de, istirahetine de, psixologiyana da fikir vermeliyik.
-Siz gizletmekle deyil ki, men öyrendim. İndi nece olacaq? Psixologiyam pozulmayacaq?
-Sen ne qeder ki, belece dediyinin üstünde durub bizi başa düşmeyeceksen, her şey pozulacaq.
-Bes meni kim başa düşecek? On altı ilden sonra öyrenirem ki, ata-ana dediklerim heç menim valideynlerim deyillermiş. Ata-anam men dünaya gelmemiş meni atıb gedibler. Men de axmaq kimi her il xala, yezne adı ile onların qebrinin üstüne gül qoyuram. Bes menim yerime özünü kim qoyacaq?
Mehman emi daha heç ne demeyib rengi boğulmuş halda otaqdan çıxdı. Bayaqdan qulaqlarını qapıya direyen Zahide xala ile Nergiz celd qapıdan çekilib ona baxdılar. Arvadına baxıb başını bulayan Mehman emi gödekçesini asıqandan götürüb çöle çıxdı. Zahide xala ağlaya-ağlaya metbexe keçdi. Otaqdan tarap-turup, danq, daranq deye sesler gelmeye başladı. Eleddin otaqda eline keçeni yere tullayırdı. Bu hengamenin içinde ortalıqda qalan Nergiz idi ki, o da ne edeceyini bilmirdi.Axşamdan yağan qar yene her terefi ağ yorğana bürünmüş, yene lepirlerden cığırlar açılmışdı. Etrafa çöken ve ruhu oxşayan sessizlik uşaq gülüşleri, qar üstünde xırcıldayan ayaq sesleri, arabir göyde uçuşan qarğa qarıltıları ile pozulurdu. Ağacların budaqlarını eyen qar topaları, güneşin soyuq şüaları altında parıldayan sırsıralar, qar altından gücle başını çıxaran saralmış otlar qışın gözelliyini tam menası ile eks etdirirdi. Dördüncü günlerin on bir a sinfine ilk dersi Kimya idi. Xeyal müellim lövhede yeni dersi izah edirdi. Bezi fikirler dersde, bezileri ise göylerde idi. Lakin Xeyal müellimi narahat eden Kerem idi ki, o da müellim izaha başlayandan beri barmaqlarının

<< 1 ... 371 372 [373] 374 375 ... 382 >>