arasında tutduğu qelemi tez-tez qesden partaya vurur, derse mane olurdu. Xeyal müellim neçe defe mimikası ile ona xeberdarlıq elese de bu ona tesir elemirdi. Nehayet o izahını saxlayıb tebaşiri yerine qoyaraq maraqla Kereme baxmağa başladı. İndi sinifde ancaq Keremin yaratdığı “tak-tak-tak” sesleri eşidilirdi.
-Ne oldu, müellim? Niye dayandınız?-deye Kenan soruşdu.
-Ne bilim,-deye Xeyal müellim çiyinlerini çekdi, Keremi işare eleyerek,-Ağayev menim izahımı beyenmil. Bayaqdan etilaz eleyi.-dedi.
Etirazını dayandıran Kerem özünden razı şekilde:
-Müellim, menim adım var.-dedi.
-Billem. Neyleyim ki, men senin adını deye bilmilem? Gelek bağışlayasan.
Kerem kinaye ile gülümsündü. İsmayıl onu danlayarcasına:
-E, niye imkan vermirsen, ders keçek?-dedi.
-Keç de,-Kerem üzünü turşudaraq ona baxdı,-men size neyleyirem ki?
-He Ağayev, seni eşidilem.-Xeyal müellim hele de maraqla ona baxırdı.
-Ne eşitmek isteyirsiniz?
-Delse niye mane olduğunu.
-Müellim, bilirsiniz necedir? Men vabşe bu dersi beyenmirem.-Kerem ağzını büzdü.-Olar, çıxım?
-Hetta bu qede?-Xeyal müellim teessüfle başını buladı.-Çıx, amma gelen defe delse gilmek istesen, dilektodan icaze alasan.
-Pahh,-Kerem özünden razı şekilde ayağa durdu,-kim deyir ki, gelen defe bu derse girecem?
Teeccüb ve teessüf dolu baxışlar Kereme zillenmişdi. Esebinden dişi damağını kesen Ayan acıqlı-acıqlı Kereme baxırdı. Kerem biraz hirsli, biraz da özünden razı şekilde sinifden çıxdı. Biruze vermemeye çalışsa da Xeyal müellim onun bu hörmetsizliyine berk esebileşmişdi. Tebaşiri götürüb izahına davam elese de fikrini heç cür toplaya bilmirdi.
Teneffüde parta yoldaşını kefsiz gören Leyla ondan ne olduğunu xeber alaraq yene de peşman oldu. Çünki Eleddin yene zeherini onun üstüne tökerek sinifden çıxmışdı. Leyla ise bir de ondan heç ne soruşmayacağına dair özüne söz verdi. Sevinc ile söhbet eleyen Asyanın bir gözü de qaşlarını düyünleyib eli çenesinde çöle baxan Ayanda idi. Keremin hereketlerini heç cür hezm eleye bilmeyen

<< 1 ... 372 373 [374] 375 376 ... 382 >>