fikrim yoxdur. Prosto dedim ki, bilesen. Sonrasını özün bilersen.
Tariel bunu deyib sinfe keçdi. Vecine almamağa çalışsa da artıq şübhe Elinin beynine işlemişdi.
Ders qurtarmışdı. Lakin Tarielin dedikleri son dersler ve yolboyu Elinin beynini emeli-başlı didir, şübheler içinde boğulurdu. “Bu ağıllı ne demek isteyir? Ayan kime baxır? Allahım, ağlıma muğayat ol.”
Saatlar keçdi. Oğlan qrup yoldaşları ile söhbet eleye-eleye pillekenleri düşürdü ki, üçüncü mertebede qapılarını açıb çöle çıxan Ayanla rastlaşdı. Heyecanından yanındakı oğlanları da unutmuşdu. Ayanı ve Elinin bu halını gören oğlanlar sağollaşıb ayrıldılar.
-Salam, necesen?-deye Eli dili topuq çala-çala soruşdu.
-Yaxşıyam, sen necesen?-onu görer-görmez Ayan da heyecanlanmışdı.
-Men de yaxşı. Hara bele?
-Hazırlığa.-deye Ayanı başı ile yuxarını işare eledi.
-He, doğrudan e. Bes niye bele kefsizsen?
-Keremin bu günkü hereketini gördün de.-deye Ayan ah çekdi.-Her şeyi bilirem, amma Xatireye heç ne deye bilmirem. Ona göre de özümü günahkar kimi hiss eleyirem.
-Ayan, axı men sene demişdim, fikir verme. Keremdir de, gelen il unudar.
-Başa düşmürsen, Eli. Problem onun bu il, ya da gelen il unutmağında deyil, problem onun hereketlerinin meni incitmeyindedir.
Eli yalnız indi Tarielin ne demek istediyini başa düşmüşdü. Demek Ayanın narahatlığı xalası qızından daha çox Kereme göre imiş. Bu onun ehvalını daha da pozdu. Bu vaxt qapıda görünen Dilşad xala gözucu Elini süzüb qızına acıqlandı.-Ay qız, sen hele getmemisen? Hazırlığa gecikirsen axı.
-Hee,-anasını görüb özünü itiren Ayan tez-telesik pillekenlere doğru getdi,-gedirem, gedirem.
Elinin salamını dilucu alan Dilşad xala qapını örtüb içeri girdi. Pillekenin başında dayanıb Ayandan eşitdiklerini başa düşmeye çalışan Eli indi özünü dünyanın en bedbext insanı hesab eleyirdi.“Yanılmışammış. Ele bilirdim ki, Ayan son iki ayda mene qarşı...yox, bu menim korluğumdur. Heç ağlıma da gelmezdi ki, o mene yox, Kereme teref baxır.”
Hazırlıqdan çıxıb blokdan

<< 1 ... 377 378 [379] 380 381 382 >>