çöle boylanan Sevinc etrafda dostunu görmeyib hem duruxdu, hem de biraz narahat oldu. Yusif adeten bu vaxtlar burada olurdu. Telefonunu çıxarıb ona zeng elese de operator qız ona zeng çatmadığını dedi. Ehvalı pozularaq telefonu cibine qaytardı. Ele bu vaxt bir qaraltının ona doğru geldiyini sezdi. Gözlerini qıyaraq ona teref baxdı:
-Yusif, sensen?
-Eto ya,-ona yaxınlaşan Cavid idi,- salam, necesen?
-Cavid? Sen burada neyleyirsen?
-Ne bilim. Dedim ki, sevodnya seni men aparmaq...
-Men Yusifi gözleyirdim.-deye Sevinc etrafa boylandı.
-Neyleyirsen Yusifi? O çox paxıl oğlandır. Polden seni soruşdum, söyledi ki sene ne?
-Zarafat eleyib yeqin. Ele demeyine baxma, paxıl deyil, onun çox böyük üreyi var.
-Da, koneşno.-Cavid kianye ile ağzını büzdü.-o qeder böyük üreyidir ki, kajdıy qod bir qızı sevmek. Dub!
-Cavid,-deye Sevinc sesini qaldırdı,-o menim dostumdur. Sözlerine fikir ver.
-Xoroşo, xoroşo, esebileşme. amma moye serdce, mmm... menim üreyim o qeder de böyük deyil. Senin yerleşeceyindekidir, yeni... ancaq senin qederdir.-Cavid arxasında gizletdiyi tek qızılgülü ona uzatdı.
-Ca...Caa...vid,-Sevinc gözleri böyümüş şekilde ona baxdı,-bu nedir?
-Roza, ...eee, yeni qızılgül. Senden xoşuma geldi eee...yeni, xoşum gelir.
Bunu deyen Cavid Sevincin elini tutub qızılgülü onun eline verdi. Özünü çox pis hiss elese de Sevinc eline tutuşdurulan qızılgülü almalı oldu. Üreksiz götürdüyü üçün de eline alar-almaz gülün tikanı barmağını qannatdı.
-Niçevo, ne boyse.-deyib Cavid yeniden onun elini tutdu.
Bayaqdan bu romantik sehneni ağaclıqların arasından izlemeye mecbur qalan Yusifin halını ise sözle ifade etmek sadece mümkün deyildi. Oradan nece aralanmışdı, nece bu qeder yolu gelmişdi, heç özünün de xeberi yox idi. Özüne gelib etrafına baxanda mehlelerin birinde divara söykenmiş halda oturduğunu gördü. O belke de neyese ümid eleyirdi, amma bu gün-biraz evvel son “belke”si de mehv oldu. Bütün bunların günahı ise yalnız özünde idi. Sevgisini etiraf eleyib Sevinci

<< 1 ... 378 379 [380] 381 382 >>