birdefelik itirmekden qorxurdu, amma onu yavaş-yavaş itirmek daha çox incidirdi. Bu vaxt telefonuna zeng geldi. Eli idi:
-Haradasan?
-Cehennemin dibinde. Djavid qırılmışın heyatımı çevirdiyi cehennemin dibinde.
-Aydındır, demeli, sen de görmüsen?
-He, heyf ki...-Yusif birden duruxdu,-sen ne görmüsen?
-Mehdi ile buralarda fırlanırdıq. Bir de gördük ki, Sevinc qabaqda bir oğlanla gedir, ele bildik sensen. Amma sonra diqqetle baxanda gördük ki, bu senden daha uzundur,-Eli bu sözüne yüngülce güldü,-ne ise, yaxınlaşdıq ki, görek kimdir bu? Sevinc dedi ki, qohumdur. Men o deqiqe başa düşdüm ki, Caviddir. Öz aramızdır, ne gündedir o? Vallah, Sevincin ağlı yoxdur.
-Eli, esebi vaxtımda meni daha da deli eleme.
-Bağışla. De görüm o cehennemim dibi hansı cehennemdedir. Gelim ora.
-Mektebden yuxarı qapısı terefde. Ekizlerin binalarına teref.
-Hmm, yaxşı, oralarda ol, gelirem.
Yusif telefonu söndürüb cibine qoydu. Elleri ile başını tutub yene fikre getdi. Bu an başının üstünü kiminse kesdirdiyini hiss eledi.
-Yusif, ne olub sene? Yaxşısan?
Ceyranın heyecanlı sesini eşiden Yusif celd ayağa durdu. Özünü düzelde-düzelde:
-Ceyran? Sen burada neyleyirsen?-deye soruşdu.
-Bizim evimiz bu terflerdedir de. Dememişdim sene? Sene ne olub e?
-Heç ne. Oturmuşam da ele-bele.
-Rengin boğulub nese, gözlerin de qızarıb.-Ceyran ona yaxınlaşıb elini yavaşca üzüne toxundurdu.
-Temperaturun var ele bil.
-Yox, yox, yaxşıyam. Senin ellerin soyuqdur.-deye Yusif özünü yana çekdi.
-Soyuqdur, buralarda çox oturma. Keçen defeki kimi xestelenersen, sonra da Azad müellim senin boş-boş sualların üçün çox darıxıb hirslener.
-Yaxşı da,-deye bayaqdan qaşlarının düyünü alnında iz salmış Yusif yüngül de olsa gülümsedi,-mezelenirsen? Menden eybi yox, sen xestelenme. Onda Azad müellim daha çox hirslener.
-Yaxşı, bes Sevinc hanı? Yanında olmalı deyildi?
Bu sual Yusifin qaşlarını yene evvelki veziyyetine qaytardı.
-İndi onun yanında daha vacib adam var.
-Hmm,-deye Ceyran başa düşmüştek

<< 1 ... 379 380 [381] 382 >>