gezdirdi.
-Xeyr müellime, çölde olanlar da var.-Leyla cavab verdi.
Ele bu vaxt Tariel, Yusif, Kerem, Mehdi, Ramazan bir-birilerinin ardınca sinfe girdiler. Xatire müellime onların harada olduqlarını xeber aldıqdan sonra hamısına yerlerine keçmek üçün icaze verdi.Eli özünden asılı olamayaraq Xatire müellimeye baxır, sanki baxışları ile ondan Ayanı soruşurdu. Elinin baxışlarını öz üstünde hiss eleyen Xatire müellime ona baxıb:
-Eli, ne olub, gözlerin yol çekir?-deye soruşdu.
-Ne müellime? Yox, heç ne.-Eli duruxdu.
-E, gözlerine de, gelib bizim mehleye de yol çeksin. Yağış yağanda lotka lazım olur.-Mehdi yene adeti üzre söze qarışdı.
Elinin veziyyetinin sebebini başa düşen Sevinc Xatire müellimeden soruşdu:
-Müellime, bilmirsiniz Ayan bu gün niye gelmeyib? Ele dünen de gelmemişdi.
-Ata babasının veziyyeti yaxşı deyil rayona getmeli olublar. Sabah İnşallah gelmelidir.
-Allah şefa versin. İnşallah.
Yusif yene bayaqkı yerinde-üzü Sevince dönülü veziyyetde qabaq sırada oturmuşdu. O, Sevincden mimikası ile “Ne oldu?” deye soruşdu. Sevinc de mimikası ile “Bilmirem” deye cavab verdi. Yusifi öz yerinde görmeyen Xatire müellime:
-Yusif, senin yerin haradır?-deye soruşdu.
Yusif ise guya Sevincgili şikayet edercesine:
-Sevincin yanıdır, müellime. Amma Asya oturub.-dedi.
Daha heç ne demeyen Xatire müellime üzünü sinfe tutdu:
. Edebiyyat kitablarınızı açın. Yusif, sen de qabağa otur!
-Yaxşı müellime.
-Ne vermişdim eve?
-Celil Memmedquluzade “Anamın kitabı”
-Kim öyrenib?
Heç kim dnmedi.
-Niye? Oxuyub bezdiniz?
-Yox müellime. Hazırlıqlarla çatdırmaq olmur..
-Sen de İsmayıl?
Ele bu vaxt Sevil qorxa-qorxa elini qaldırdı.
-Men hazıram.
Bu hamı üçün gözlenilmez olmuşdu. Uşaqlar öz aralarında:
-A, Sevil ders öyrenib.
-Heç ne danışa bilmeyecek.
-Sağol Sevil.-deye pıçıldaşırdılar.
Xatire müellime bu pıçıltıları eşiderek elini stola vurdu.
-Sakit! Gel Sevil.
Sevil sıxıla-sıxıla lövheye çıxdı. Evvelce Züleyxaya baxdı. Züleyxa ona göz vuraraq her şeyin yaxşı

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 382 >>