olacağını dedi. Sevil onuncu sinifden bu yana nadir hallarda lövheye çıxır, bu vaxt da danışanda tez-tez çaşırdı. Amma bu defe danışmalı idi. Ellerini arxasında bir-birine dolaşdırır, bir arxaya, bir qabağa gedib-gelirdi. İndi bütün gözler onda idi, ancaq onu heyecanlandıran bir cüt göz idi. Ona teref baxmamağa çalışsa da, bu nezerlerden qaça da bilmirdi. İsmayıl ise elini çenesinin altına dayayıb diqqetle Sevile baxırdı.
-He, danış görek Sevil.
Sevil fikrini yayındırmaq üçün ancaq döşemeye baxırdı. O, danışmağa başladı. Aramla, telesmeden, sözleri bir-birinin arxasınca düzürdü.
Yusif arxaya dönerek Sevince İsmayılı gösterdi.
-İsmayıla bax, nece baxır.
Sevinc buna teeccüblenerek öz-özüne qımışdı. Ele uşaqlardan bezileri de bu veziyyeti hiss elemişdiler. Ramazan maraqla bir Sevile, bir de İsmayıla baxırdı. Sevil çaşmadan dersi sona qeder danışdı.
-Aferin Sevil. Kimin sualı var?-Xatire müellime sinfe müraciet eledi.
Lakin heç kim cüret etmirdi. Çünki hamı bilirdi ki, Sevil evvelki derslerden heç ne bilmir. Xatire müellime özü mecburen bir neçe sual verdi. Amma Sevil sadece birine çetinlikle cavab verdi. Xatire müellime onu daha çox çetinliye salmamaq üçün dedi:
-Keç eyleş. Emeyini qiymetlendirmeye bilmerem. Dörd yazıram. Amma çalış gelen defe beş olsun.
Sonra yeniden sinfe müraciet ederek:
-Könüllü gelmek isteyen var, yoxsa jurnalla çağırım?
Bir neçe el qalxdı.
-Bele de. Sevili görüb üreklendiniz he?-sonra jurnala baxaraq-Gel Leyla.-dedi.

Teneffüs idi. Asyanın sinifde olmamasından istifade eden Yusif gelib Sevincin yanında oturdu. Sevincin başı yene teste qarışmışdı.
-Asyaya ne dedin?
-Heç ne. Ne deyecekdim ki? Onsuzda inanmır.
-Ay daa, bes nece olacaq?
-Ne bilim. Sen niye iki gündür onun yanında menden Ayanı soruşursan? Bilirsen Ayan bunu eşitse ne olar? Hele Elini demirem. Vallah ikisi de bizi diri-diri yeyerler.
-Ufff! Ağlıma da heç ne gelmir.
-Menim fikrimde bir şey var eslinde.
-Ne? Qurban sene de de.
-Asyaya olanları demek. Elinin Ayanı

<< 1 ... 43 44 [45] 46 47 ... 382 >>