sevdiyini.
-Senin başın xarabdır, Sevinc? Eli heç sene dediyimi bilmir. Qalmışdı ki, Asyaya.
-Daha yaxşı fikrin var?
-Yox!-Yusif ellerile başını tutdu.
-Onda ne?!-Sevinc biraz fikirleşerek yeniden sözüne davam eledi:-Mence en yaxşısı budur. Bir özün fikirleş. Biz onsuzda Asyaya veziyyeti izah ede bilmeyeceyik. Ne desek, inanmaz. O, da gedib Ayana dese... Tesevvür eleyirsen Ayan ne senin, ne de menim üzüme baxmaz. Eli seni çırpar. Biz de mecbur qalıb Ayana eslinde Elinin onu sevdiyin desek, Ayan bu defe Elinin üzüne baxmaz, bizim ikimizi de siler. Eli de seni öldürer.
-Yaxşı da Sevinc. Bu nedir, triller filmleri kimi? Doğrudan başqa çaremiz yoxdur?
Sevinc artıq bezmiş halda:
-Sencanı, get o Eliye xeberdarlıq ele. Az yapışsın pencerlere.-dedi.-Biz onun üstünde çıxılmaz veziyyetde qalmışıq. Pah guya Mecnun olub da.-sonra kinaye ile sözüne davam eledi.-Guya biz sevginin ne olduğunu bilmirik?
-Biz deyende?-Yusif onun üzüne maraqla baxdı.
Sevinc dryesen özünü çıxılmaz veziyyet salmışdı. Gözlerini qaçıra-qaçıra:
-Mesel üçün deyirem de. Sözün gelişi.-dedi.
-Dost, menden gizletdiyin nese var? Hayy seni, seni!-Yusif güldü.
-Sen de bir söze bendsen. Söz demeyime peşmanam. Get, dostuna biraz ağıl ver.
Yusif yerinden qalxdı, qapıya teref gede-gede Sevince deyirdi.
-Yaxşı, yaxşı. Amma ele bilme ki, unudacağam. Bu söhbet yadımdadır haa..
Sevinc ise dilinin altında:
-Yuxunda görersen.-deye öz-özüne mızıldandı.
Arxa pencerede Günelle Qemer söhbet edirdiler. Amma her söhbet kimi onların bu söhbetinin axırı da “torba tikmek”le tamamlanacaqdı.
-Hazırlığa getmek fikrin var, Qemer?
-Bilmirem e. Boş-boşuna pul tökmek istemirem. Onsuz da yaxşı oxumuram. Hele ondansa bir komputer kursuna yazılaram.
-Niye ki, bax Sevile. Gördün, bu gün nece bülbül kimi ötdü?
-Doğrudan e. Halaldır ona. Gec de olsa oxuyur.
-Az ne oxumaq? Özünü gösterir.
-Kime?
Günel eyilerek Qemerin qulağına pıçıldadı. Qemer heyret içinde dedi:
-Ne?! Aaa?!
-Sus! Sus! Eşiden olar. Bir hefte derse

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 382 >>