gelmirsen, dünyadan xeberin yoxdur.
-Gör ee Sevili. Deyirem menim de özümü gösterecek adamım olsaydı.
Bu söze ikisi de güldü.
Leyla sinfin qapısını bağladı. Sonra uşaqları seslemeye başladı:
-Bir deqiqe hamı mene qulaq assın! Ay uşaqlar! Hamı bura baxsın!
Here öz kefinde idi. Leyla Sevince baxaraq başını buladı:
-Yox, bunlara mümkün deyil.-sonra nese fikirleşdi ve yeniden dedi.-Bilirsiniz, kim ölüb?
Sinfe sükut çökdü. Hamı teeccüble bir-birine baxdı. Sinfin yavaş-yavaş sakitleşdiyini gören Leyla:
-Çox şükür, susdunuz. Bağışlayın, başqa yolum yox idi.- dedi, sonra gülmsedi.-Heç kim ölmeyib. Sadece sizin diqqetiniz başqa cür çeke bilmedim.
-Eee, üreyim düşmüşdü e Leyla.-Mehdi narazılıq eledi.
-Qulaq asın! Müellimler gününe az qalıb.
-He ne olsun?-Tariel ağzını büzerek çiyinlerini çekdi.
-İndi heqiqeten de kimse ölecek.
-Pul çıxanda canınız çıxır da.-Leyla hirslendi.
-Xanım qız, canımız çıxmır e, o pulu qazanana qeder atamızın canı çıxır.
-Sağol Mehdi, zor dedin.-Ramazan Mehdinin sözünü tesdiqledi.
Günay da Leylanı müdafie elemek üçün söze qarışdı.
-Yaxşı da, o pulları bufete, telefona, playstationlara xercleyende heç ele demirsiniz.-
-Sen qarışma, biz Leylayla danışırıq.-Tariel de söze qarışdı.
-Yaxşı eleyirik, teklemisiniz qızı?-bu ise Nuray idi.
Artıq hamı bir-birine deymişdi.
-Besdirin!-Leyla elini stola vurdu.-Söhbeti hara getirdiniz? Ayın üçüne kimi on manatdan hamı bir nefer kimi getirsin! Vsyo!

Eliyle Yusif bufetde pencerenin yanında durmuşdular. Elinin gözü pencerede, fikri çox uzaqlarda idi. Ona qulaq asmadığını gören Yusif onun qolunu dartışdırırdı:
-Senin fikrin buradadır, Eli? Seherden ne danışıram? Heç ele bil buna demirsen?
-Dediklerinin hamısını eşidirem.
-Asya da, Sevinc de dörd gözle mene baxırlar. Peşman oldum bir-iki defe Sevincden Ayan haqqında nese soruşmağa. O deqiqe istintaqa çekdiler.
-Çoxsağol, mene göre özünü çetin veziyyete salmısan.- Eli gözünü pencereden çekmirdi.
-Hele çetini Ayan eşidenden sonradır e.
-Ne

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 382 >>