qulağına pıçıldadı.
Müellim bunu eşitdi ve düz qabağında oturmuş Zamana baxaraq dedi:
-Sevinsin de. Birini öyreneceksiniz, amma men o birisinden de suallar verecem. Ele birinci Ramazandan başlayacam.
Heç ne demeyen Ramazan qaşlarını çataraq kitaba baxdı.
-Ne ise. Fikriniz mende olsun.-Merdan müellim stoldan qalxdı, lövhenin qarşısına keçerek tebaşiri götürdü ve mövzunu izah elemeye başladı.

Artıq növbeti teneffüs başlamışdı. Bayaqdan beri canında üşütme hiss elemeye başlayan Sevilin halı daha da pisleşmişdi. Züleyxa elini onun küreyinde gezdirir, onu isitmeye çalışırdı. Asyayla Sevinc bu veziyyeti görüb yaxınlaşdılar. Sevinc:
-Ne olub ona?-deye Züleyxadan soruşdu.
-Bilmirem e caan. Bayaqdan üşüyür.
Sevinc elini Sevilin alnına qoydu:
-İstiliyi de var.-deye başını buladı.
-Doroqoya çox üşüyürsen?
Sevil danışası halda deyildi. Özünü sıxmaqdan gözleri de yaşarmışdı.
Sevinc qızlara baxdı:
-Belke müellimeden icaze alaq, eve aparaq?
Sevil gücle eşidilecek sesle dedi:
-Yox, yox. Men yaxşıyam.-deye etiraz eledi.
-Yaxşısan Sevil? Özünden xeberin var?
-Ay qız yanırsan ee sen. Ne yaxşıyam?
-Caaan bacı qurban, terslik eleme.
Sevinc Leyladan Mirvari müellimeni xeber aldı. O ise xebersiz olduğunu dedi:
Ele bu vaxt elleri cibinde içeri giren İsmayıl qızların Sevilin başına toplaşmalarını görüb duruxdu. Tez onlara yaxınlaşıb (guya) soyuqqanlılıqla soruşdu:
-Ne olub?
-Üşüyür. Qızdırması da var.
İsmayıl heç ne demeden Sevilin üzüne baxırdı. Qızdırma tesirinden qıpqırmızı yanan Sevil indi de İsmayılın baxışlarının tesirinden qurtula bilmirdi. Onunla göz-göze gelmemek üçün başını yuxarı qaldırmır, gözlerini berk-berk yumurdu.
-Sevinc, men gedib baxardım ee, amma jurnalı yazıb bitirmeliyem. Şakir müellim deyib ki, menim sehifemi bu güne hazır ele.-Leyla bayaqdan beri yaranmış sükutu pozdu.
Sevinc dedi:
-Yox sen narahat olma. Men gedib baxaram.
-Hara baxırsınız? Tibb bacısını çağırmaq lazımdırsa, men gederem.-bayaqdan beri gözlerini Sevile zillemiş İsmayıl

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 382 >>