eyni pıçıltı ile ondan soruşdu.
-Heç biri.-bic-bic gülümseyen Tariel özünden razı terzde dedi.
Günayla Nuray eyni anda dilendiler:
-Men!
-Men!
-Ne gözel! Demek ikiniz de tarixçi olacaqsınız?
-Ülviyye müellime, bunların ekiz olmaqları bes deyil, hele bir eyni fenni seçirler. Bir sizi gücle ayırırıq, tarix nece ayıracaq?-Zaman qızlara lağ etmeye başladı.
-Yene de zamansız danışdın, Zaman!-Günay arxaya dönerek ona acıqlandı.
-Maraqlıdır, bes sen ne olacaqsan?-Günay da arxaya döndü.
-Yaxşı, yaxşı. Dersi bazara çevirmeyin yene de!-Ülviyye müellime elini stola vurdu.
-Görürsen de bizim sinif nece mırtdır.-Mehdi arxaya dönüb İsmayıla baxdı.
-Hmm-İsmayıl gülümsedi. Ele bu vaxt arxaya dönüb baxan Seville İsmayılın gözleri toqquşdu. İsmayılın üreyi çırpınmağa başladı. Mehdiden soruşdu:
-Heyy Mixaylo, bes o qızın adı nedir?
-Hansı qızın?
-De, o qabaqda, pencerenin yanında oturan qara hörüklü qız var ee...
-Zülüş?-Mehdi eliyle Züleyxanı gösterdi.
-Yox, onun yanındakı.
-He, Sevil. Yaxşı qızdır.
-Sevil?-İsmayıl öz-özüne onun adını tekrarladı.
-Çox sakit qızdır. Dindirmesen danışmaz. Çox gözel şekiler çekir. Mektebdeki resm müsabiqesinde I yeri tutmuşdu. Amma kasıb ailedirler. Atası yoxdur. İki bacıdırlar. Onlara dayısıgil baxır.
-Yaxşı, yaxşı Mixaylo, özünü yorma. Sağol.-indi İsmayıl gözlerini Sevilden çekmirdi.
Ülviyye müellime de bunu hiss etmişdi deyesen.
-Teze gelen sensen?-o, İsmayıla teref seslense de İsmayıl eşitmedi.-Ay oğlum! Adı nedir onun?
-İsmayıl, müellime seninledir.-Eli arxaya çevrilib İsmayılı sesledi.
-Beli menem.-İsmayıl ayağa qalxdı.
-Adın nedir?
-İsmayıl. Verdiyev İsmayıl.
-Lap yaxşı. Hansı mektebden gelmisen?
-Nerimanov, 82 saylı mektebden.
-Bes niye axırıncı ili oradan çıxdın?
İsmayıl özünemexsus bir edayla dedi:
-Bilirsiniz müellime, menim atam herbiçidir. Ona göre de tez-tez mekteb deyişmeli oluram.
-Hmm, lap yaxşı. Bes be istiqamet seçmisen özüne? Yeqin sen de herbçi olacaqsan?
-Yox müellime, memar olmaq

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 382 >>