oturacaq heç bir şey tapa bilmedi. Öz jurnalını yazıb qurtana Xeyal müellim qelemini penceyinin cibine qoyurdu ki, gözü ondan bir-iki addım aralıda ayaq üstde qalan Xatire müellimeye sataşdı. O, celd ayağa qalxdı. Eli ile onun qoluna toxunaraq:
-Müellime, gelin eyleşin.-dedi.
-Yox, yox, narahat olmayın, müellim.-Xatire müellime etiraz eledi.
-Ne nalahatlığı? Men julnalımı yazıb qultaldım. Keçin, eyleşin. Xahiş eleyilem. Buyulun.
-Çox sağolun.-Xatire müellime razılığını bildirdi. Oturdu, sonra çantasından qelemini çıxararaq jurnalı yazmağa başladı. Xeyal müellim de artıq içeride qalmağın menasız olduğunu görüb portfelini götürerek çöle çıxdı.

Mirvari müellime elini Sevilin alnına qoyaraq:
-Uy, uy, yanırsan ki, sen a bala.-dedi.-Bele halda eve nece gedeceksen?.
-Müellime men apararam.-deye Züleyxa dillendi.
Yusif de dillendi:
-Havaya çıxsa, biraz açılaşar.
Yusifn bu sözüne kinaye ile gülen Sevinc:
-Senin bayırdakı havadab xeberin var, Yusif?-dedi.
Heqiqeten de hava soyuq idi. Buludların arasından gücle boylanan Güneş ise havanı isitmeye kifayet etmirdi. Sevil birteher özünü ele aldı, üşümekden bir-birine möhkemce sıxdığı qollarını boşaldıb üzünü diqqetle ona baxan sinif yoldaşlarına tutdu:
-Men yaxşıyam e. Narahat olmayın.
-Ay qızım, nece yaxşısan? Yanırsan ee.-Mirvari müellime sonra üzünü oğlanlara tutub-Yusif, Kerem gedib biriniz medsestranı çağırın. Qızdırmasını ölçsün. Derman versin, sonra eve geder.-dedi.
-Men gederem müellime.-bayaqdan beri divara söykenerek sakitce Sevile baxan İsmayıl birden-bire dirçeldi ve sinifden çıxdı.
Oğlanlar onun arxasınca baxaraq öz aralarında gülüşmeye, pıçıldaşmağa başladılar.
-Nç, başı xarabdır ki, bunun.-Kerem dedi.
-Yarıdacaq da indi.-Mehdi de ona qoşuldu.
Mirvari müellime ise onların eksine razılıqla dedi
-Eybi yox, qoyun getsin.
Yusif güle-güle cavab verdi:
-Hara getsin ay müellime? Tibb otağnın yerini tanıyır ki?!
-Bes niye getdi?
-Bize de ele o maraqlıdır.-Yusif yene güldü.
Mehdi gülerek qolunu

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 382 >>