dedi. Sevil ağır-ağır ayağa qalxdı. Asyanın penceyini soyunaraq:
-Asya, çox sağol. Götür.-deye ona uzatdı.
Lakin Asya etiraz ederek onun elini geri qaytardı
-Az sen delisen? Geyin onu!
-Yox, yox, özümünkünü geyinerem.
Sevinc elini Sevilin penceyine vurub dedi.
-Seninki yaşdır axı.
Asya Sevile göz ağartdı.
-Sevil, onu eynine geyin!
-Asya, sen penceyini götür. Men özümünkünü ona vererem.-İsmayıl çekine-çekine penceyini Sevile uzatdı.
Hamı heyret içinde bir-birine baxırdı. Yene pıçıldaşmalar, yene qımışmalar başladı.
-Yox İsmayıl, çox sağol.-Sevil İsmayılın üzüne baxmadan eli ile penceyi geri qaytardı.-Özümünkünü geyinerem.
Lakin İsmayıl da el çeken deyildi.
-Yaxşı da Sevil, götür! Hava soyuqdur.
-Bes sen? Sene soyuq olmayacaq?
Sinifden bir “ooooo?!” dalğası keçdi.
-Yox, mene heç ne olmaz. Sen götür bunu.
Ülviyye müellime axır ki, söhbete qarışdı.
-Sevil, götür de. Ne var ki burada qızım?
Sevil nehayet ki penceyi götürdü ve utana-utana İsmayıla baxıb:
-Çox sağol.-deye razılığını bildirdi.
-Deymez.-İsmayıl da ona baxaraq gülümsedi.
Sevil qızların kömeyile penceyi geyindi. Sonra Züleyxa ile birlikde sinifdekilerle sağollaşıb eve getdiler. Dersin sonuna qeder gözlerini partadan çekmeyen İsmayılın simasında keder, gah da tebessüm buludları bir-birini evez edirdi.Aradan keçen bir neçe gün erzinde Sevil xestelenib evde qalmalı oldu. İsmayıl da heç cür özünü mektebe sığdıra bilmirdi. Her teneffüsde Züleyxanın üzüne baxır, ondan Sevil haqqında nese xeber gözleyirdi. Asya da Yusif meselesini unutmuşdu. Buna göre de Yusifle Sevinc derslerde xüsusile Ayanla haqqında daha az söhbet elemeye çalışırdılar. İsmayıldan ferqli olaraq artıq Eli düzelmişdi, çünki Ayan derse gelirdi. Günay ve Nuray bacıları da Sevilin yoxluğundan istifade edib İsmayılla daha çox söhbet elemeye can atırdılar.

Altıncı günlerin ilk dersi, Azerbaycan dili dersi idi. Uşaqların bezileri öz aralarında pıçıldaşır, bezileri ise guya ders oxuyurmuş kimi kitaba baxır, xeyalları ise başqa

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 382 >>