-Kim yoxdur?-Ziver müellime sinfe göz gezdirdi.
-Sevil xestedir, icazesi var. Günelle Rehim de ki, gelmeyibler.-Leyla cavab verdi.
-Hmm, tak. Jurnalı ver.
Ele bu vaxt qapı döyüldü.
Ziver müellime sinfe baxaraq zarafatla soruşdu.
-Qonağımız var?-sonra qapıya teref seslendi,-Açıqdır, gel!
Eli, Yusif, Tariel ve Mehdi bir-birilerinin arxasınca sinfe girdiler. Eli çekine-çekine:
-Salam müellime. Olar?-deye soruşdu
Ziver müellime onları görüb ciddileşdi:
-Qde vı bıli?
-V teneffüse.-Yusif güle-güle cavab verdi.
Uşaqlar da gülüşdüler. Ziver müellime ters-ters sinfe baxdı. Sonra üzünü gecikenlere tutub kinayeyle dedi:
-Oy, oy, prastite. Men bilmirdim ki, teneffüs hele bitmeyib.
-Bağışlayın müellime.-Eli utanaraq dedi.
-Zengi eşitmemişdik, bağışlayın.-Mehdi de dillendi.
Ziver müellime onlara baxıb başını buladı.
-Keçin, oturun yerinize!
Yusif yerine keçende bir anlıq Ayanın partasının qabağında durdu ve üzürxahlıq ederek:
-Bağışla, Ayan.-dedi.
-Menden üzr isteme.-deyen Ayan başıyla Züleyxanı gösterdi.
Yusif gözucu Züleyxaya baxdı, lakin heç ne demeyib keçib yerine oturdu. Üzünü sinfe tutan Ziver müellime:
-Kto qotov?-deye soruşdu.
Hemişeki kimi Asya, Leyla, Eleddin, bir de bu defe İsmayıl elini qaldırdılar.

Teneffüsde qonşu sinifden bir qız gelib Leylanı çağırdı ki, Sona müellime çağırır. Leyla getdi. Sevincle Ayan söhbeteleyirdiler. Ele bu vaxt Züleyxa da onlara yaxınlaşdı.
-Qızlar, bağışlayın sözünüzü kesirem.
Ayan mehribanlıqla:
-Eybi yox, canım. Buyur.-deye gülümsedi. Züleyxa evvelce İngilis dili hazırlığı üçün onlardan meslehet aldı. Araya çöken beş-altı saniyelik sükutu Sevinc pozdu.
-Zülüş, Yusifin bu gün elediklerine göre men...-üzürxahlıq elemek istedi.
-Sevinc!-Züleyxa onun sözünü ağzında qoydu.-Lazım deyil. Sen niye üzr isteyirsen?
-Yusifdir de. Arada bir...
-Sevinc, men bu gün olanları yadımdan çıxarmışdım axı.- Züleyxa yene onun sözünü kesdi.
Sevinc gülümsedi:
-Yaxşı, yaxşı. Onda sabah saat on ikinin yarısında Misir

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 382 >>