qalıb.
Sevinc teeccüble o teref bu terefe baxdı:
-Açar? Mende açar yoxdur axı.
-Ne bilim ee. Anan indi bizdedir.-Yusif onun qolundan dartmağa başladı.-Gedek. Belke ne vaxtsa götürmüsen, yadından çıxıb?
Sevinc telaşla Ayana baxdı:
-Ayan... men...
-Get, get, Sevinc. Narahat olma. Men tek gederem.
-Yaxşı onda, sağol. Sağolun müellime.
Yusifle Sevinc qaça-qaça pilleleri düşdüler. Xatire müellime Ayana:
-Gel içeri. Ksereksler çantamdadır.-deyib müellimler otağına teref getmeye başladı.
Onlar müellimler otağına keçdiler. Xatire müellime çantasını masanın üstüne qoyub aça-aça:
-Ne yaxşı tez gedirsiniz? Bu gün dörd dersiniz var idi ki?-deye soruşdu.
-Xeyr müellime. İndi idman olmalı idi. Amma zalı su basıb deye ders olmadı.
-Vay, vay.-Xatire müellime testleri çıxara-çıxara başını buladı.
Eli orta pillekenin başında-yuxarıda durub bir terefden müellimler otağına baxır, diger terefden de qorxa-qorxa etrafa göz gezdirirdi ki, heç kes onu görmesin.

-Gel, gel, tez-tez!-Yusif Sevincin qolundan tutub qaça-qaça mektebin pillekeninden düşürürdü.
-Ay daa. Nece ola biler, axı men açarı götürmemişdim.-Sevinc ise öz-özüne danışırdı.
-Men de bilirem götürmemisen. Tez-tez gel!
Sevinc bir anlıq dayanıb teeccüble Yusife baxdı:
-Nece yeni men de bilirem sen götürmemisen? Sen haradan bilirsen?
-Anan qapıda qalmayıb. Heç Lale xalanı da görmemişem. Bunlar hamısı bir oyun idi.
-Ne oyun?
-Eli Ayanla danışmaq isteyirdi ve seni de oradan uzaqlaşdırmaq lazım idi. Men de bu yalanı qurdum.
-Hmm, bele dee.-Sevinc gözleri parıldar şekilde Yusife baxdı.-Öz aramızdır, başın pis işlemir dost!-sonra gülümseyerek-Aferin!-dedi.
Yusif gözlerini süzdürerek özünemexsus bir eda ile dillendi:
-Ne bilmişdin meni? Öz dolğun tecrübelerimden istifade ederek qardaşıma kömek edirem!
-Pah! Tecrübeye bax! Vay Elinin halına. Senin verdiyin meslehetlerle o hara qeder gedecek, göresen?
-Üstünde “Sizi Eli ve Ayanın toy meclisine devet edirik” yazılan devetname gelende deyecem sene.
Sevinc

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 382 >>