vereqleri ondan alıb satıcı oğlana uzatdı:
-Qardaş, heresinden iki nüsxe.
Ayan müdaxile eleyerek:
-Yox, yox, beş nüsxe.-dedi.
-He, beş nüsxe.
Satıcı oğlan razılıqla başını yelledi.
-Yaxşı, beş deqiqe gözleyin.
Bu beş deqiqelik fasilede Eliyle Ayan dükandakı kitablara, test blankları ve diger vesaitlere baxdılar. Çox keçmedi ki, satıcı oğlan:
-Hazırdır, buyurun.-deye onlara seslendi.
Eli yene özünü qabağa verdi:
-Ne qeder qardaş?
Onu bele gören Ayan onun qolundan tutaraq:
-Eli!-deye yana dartdı.
Eli qolunu çekdi.
-Ayan, yaxşı.
Satıcı oğlan onlara baxaraq gülümsedi, sonra:
-Bir manat beş qepik. Beş qepiyi veremeseniz de olar-dedi.
-Yox, niye ki? Qoy halallıq olsun.-Eli el atıb cibinden pul çıxardı. Ayan ne qeder tekid eledise de Eli ksereksin pulunu ödedi. Onlar dükandan çıxdılar. Lakin Ayan hele de narazı halda:
-Eli, bu heç yaxşı olmadı.-deyirdi.
-Lap yaxşı oldu. Neyledim ki, men?
-Çox sağol. Amma men de ödeye bilerdim.
Eli bir anlıq durub onun etiraz dolu mesum simasına tamaşa eledi. Xoşbextlik bu idi deyesen. Sevdiyinin üzüne baxa bilmek, onun gözlerini, gülüşünü çekinmeden seyr ede bilmek. Sonra özünü ele alıb zarafatla yüngülce barmağını silkeleyerek:
-Menden size nesihet, Ayan xanım. Bir oğlanın yanında heç vaxt şotu ödemek üçün özünü qabağa atma.-dedi.-Gedek?
Ayan balaca uşaqlar kimi ağzını büzerek qaşlarını çatdı:
-Meni yaxşı aldatdın, Eli. Bir de seninle ksereks elemeye gelmeyeceyem.
Onlar bu minvalla söhbet eleye-eleye geri qayıtdılar.

Artıq günorta saat iki-üç olardı. Sevil telaşla metbexle otaq arasında gedib-gelir, öz qonağına süfre hazırlayırdı. Anası heyetden onu sesledi:
-Sevil, ay Sevil! Bura bax!
-He ana?-Sevil pencereden boylandı.
-O kuxnadakı şkaf var e, onun iki qapılı gözünde arxa terefde şokoladlar olmalıdır, ondan da qoy. Mürebbeden de çıxar.
-Yaxşı ana. Mürebbeni qoymuşam.
Bu vaxt qapı döyüldü. Sevil sevincek:
-Ana, geldi. Qapıya bax da.-deye pencereden darvazaya doğru boylandı.
-Yaxşı, a bala.-anası

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 382 >>