Sevinci sesledi:
-Sevinc, ay Sevinc! Biraz daram sıx, qoy boğulsun.
Sevinc Yusife baxa-baxa:
-Yox, men söz vermişem. Ona göre özümü bir de xetaya salmaram.-dedi.
-Pah, bir yaxşılıq eleyirsen, onu da başıma vurursan.
-Ne yaxşılıq eledim ki, başına da vurum?
Onların yene mübahise elediklerini eşiden Ayan arxaya dönüb güle-güle:
-Yene dalaşdınız?-dedi.-Heç sevgililer sizin qeder dalaşmır.
Sevinc Ayana göz ağartdı. Yusif de başını bulaya-bulaya:
-Ayan xanım,-dedi,-biz sevgili deyilik, biz dostuq. Ona göre de bu qeder çox dalaşırıq. İndi xahiş olunur, qabağa dönesiniz.
Ayan ne deyeceyini bilmirdi.
-Bağışlayın, ele demek istemedim.
Yusif tekidle:
-Qabağa, qabağa!-dedi.

Bir neçe ders keçdi. Böyük teneffüs idi. Kimi sinifde, kimi ise dehlizde, kimi de bufetde idi. Eli ise hemişekinden ferqli olaraq sinifde oturub ders eleyiridi. İsmayıl ona yaxınlaşdı.
-Elişka, eşitdim, oxumağa başlamısan?
Eli başını kitabdab ayırmayaraq:
-Hmm-dedi.
Mehdi Elini işare eleyerek İsmayıla:
-Bunun başına yüüz faiz nese düşüb.-dedi.-Bayaqdan deyirem gel çöle çıxaq, durmur.
-Qoy oxusun. Başını qatma!-İsmayıl sonra Eliye teref eyilib-Kömek lazımdır?-deye soruşdu.
-Yox, sağol.
Sonra İsmayıl elleri cibinde yene nese qaralayan Sevile yaxınlaşdı. Züleyxanın yerini boş görüb Sevile:
-Oturmaq olar?-deye müraciet eledi.
-He, otur da.
-Zülüş hanı?
-Qardaşı çağırdı.
-O yazıq kimdir ele?-İsmayıl Sevilin çekdiyi adam şekline işare eledi. Sevil eybecer bir oğlan şekli çekmiş ve onun üstünü qelemle qaralamışdı.
-Heç kim. Heç kim deyil.-Sevil tez elleri ile şekli gizletmeye çalışaraq dedi.
-Kimdirse, elinden yaman acıqlısan.
-Yoox, ele-bele şekildir.
-Sen evinizde de bele az danışırsan?
-Danışmağı xoşlamıram.
-Bilirem. Amma insanlar bir-birilerini tanımaları üçün danışmalıdırlar.
Sevil özünden asılı olmadan İsmayıla baxdı. İsmayıl gülümsedi. Sevil ise utancaqlığındanmı, heyecanındanmı qıpqırmzı qızarmışdı.
Evvel Leyla ile söhbet eden Ayan sonra Eliye yaxınlaşdı.
-Men senin

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 382 >>