sehneni oynamaqdan? Her ders siz dördünüz, deyek ki, indi Eli ağıllanıb,-Mirvari müellime Elini gösterdi, sonra yeniden onlara baxdı,-siz üçünüz, gelirsiniz bele qapının ağzında boynunuzu büküb dayanırsınız. Ne qeder olacaq bu?
Heç biri dinmedi. Mirvari müellime üzünü Yusife tutdu:
-Deyek ki, bu ikisi oxumur, ay Yusif. Bes sen? A bala, yaxşı başın var. Niye vaxtını boş-boş ötürürsen? Bu gün seher de derse gecikmisen. Niye teneffüslerde oturub bir testle meşğul olmursan?
Yusif dinmirdi. Başını aşağı salmışdı. Sevinc elini qaldırdı.
-Müellime, olar bir söz deyim?
-De.-Mirvari müellime geri-Sevince teref döndü.
-Müellime, Yusif sinifde idi. Onu men gönderdim bufete. Defterim yadımdan çıxıb evde qalmışdı, men de test yazmalı idim. Gönderdim ki, gedib bufetden defter alsın.
Yusif heyret içinde gözleri berelmiş halda Sevince baxıb, sanki, “Niye bele eledin?” deye soruşurdu. Mirvari müellime üzünü Yusife tutub soruşdu:
-Düz deyir?
Sevinc de başıyla Yusife “He, “he” de.” deye işare edirdi.
-Beli müellime, ele oldu.
-Bes defter hanı?-Mirvari müellime Yusifin ellerine baxdı.
-Bufetde qalmamışdı.
-Off! Siz düzelen deyilsiniz. Keçin, oturun!
Yusif gelib dostunun yanında oturdu. Pıçıltı ile:
-Niye bele eledin?-deye soruşdu.
-Senin yerine men utanıram.-Sevinc de eyni pıçıltı ile dedi.-Xahiş eleyirem, biraz da geleceyini fikirleş. Az qal bu qapılarda! Mümkünse, düzel biraz.
-Baş üstde!-Yusif gülümsedi.-Söz verirem, düzelecem.
Lakin Sevinc onu yaxşı tanııyırdı ve bu dediyine de inanmırdı.

Axırıncı saat Cebr dersi idi. Uşaqlardan bezileri dersden qaçmışdı. Esebinden qıpqırmızı olmuş Leyla o teref, bu terefe gedirdi.
-İndi Mirvari müellimeye, Şakir müellime ne deyeceyem? Bax, yene de eyni adamlar. Sonra da danlaq mene gelir. “Sen hara baxırdın?” Özlerinin bir başları bedenlerini idare eleye bilmir. Men o qederine nece nezaret eleyim?
-Yaxşı da, qaçıblar, cehenneme qaçıblar-Günay onu sakitleşdirmeye çalışırdı-Sen neyleyesen? Esebleşme!
-Leyloş, müellim

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 382 >>