yox ee, meteorit yox, melek endi.-deyib gülüşdüler.
Lakin Kerem onlara ehemiyyet vermeyib qıza yaxınlaşdı. Onun qolundan tutub qalxmasına kömek eledi.
-Yaxşısınız xanım?
Qızın dizleri ve elleri sıyrılmışdı, üzünde ağrı ifadesi var idi.
-Offf, elim!
-İsteyirsiniz gelin oturun, su verim, elinizi-zadınızı temizleyin.-sonra gülenlere seslendi.-E, ne gülürsünüz orada? Stulu beri ver! Nicat, sen de içeriden bir butulka su getir!
Qız etiraz elemeye başladı:
-Yox, yox, lazım deyil, yaxşıyam.
-Heç olmasa elinizi yuyardınız. Xahiş eleyirem, gözleyin.-sonra yeniden oğlana seslendi:-E Nicat, ne oldu su?
-Getirirem!-Nicat içeriden çıxdı.-Buyurun xanım.
-Ver bura, ağıllı!-Kerem butulkanı ondan alıb qapağını açdı-Görmürsen, qızın elleri yaradır?! Nece açsın bunu?-deye Nicata da acıqlandı.
Qız çantasından desmalını çıxardı ve butulkadan biraz su töküb ellerini ve dizlerini sildi. Sonra butulkanı Kereme qaytarıb:
-Suya ve stula göre çox sağolun!-dedi.
-Deymez. Xoşdur.-Kerem gülümsedi.”
O qız bu qız idi. Yeni Xatire müellime. Keremi teeccüblendiren de ele bu idi. Xatire yaşından çox cavan görünürdü. Heç 18 yaş vermek olmazdı. Kerem de onu yaşıdı hesab etdiyi üçün onu 23-24 yaşlarında müellime kimi tesevvür eleye bilmirdi.
Ele bu vaxt qapıdan bir nefer de girdi. Amma o yıxılmadı. Yusif içerideki müellimeni görmeyib teeccüble uşaqlara:
- Ne sakit oturmusunuz? Ayağa qalxmaq yoxdur? Görmürsünüz böyük adam gelib?-dedi.
Uşaqlar ona göz-qaş elemeye başladılar. Bayaqdan beri sakitce onu izleyen Xatire müellime dillendi:
-Haradan gelib bu böyük adam?
-Teze gelen uşaq budur?-Yusif yene de onun müellime olduğunu başa düşmedi.
-He, menem. Sadece oturmağa yer yox idi deye burada oturmuşam.
-Amma müellime gelende durarsan, ayıbdır.
Uşaqlar öz aralarında gülüşürdüler.
-Ne gülürsünüz?-Yusif uşaqlara acıqlandı.-Yer vere bilmirsiniz, teze gelene?
-Teze gelen menem.-İsmayıl özünü saxlaya bilmeyib dillendi.
-Sensen? Bes bu kimdir?
-Müellime.-Sevinc başını bulaya-bulaya

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 382 >>