bilmirdi. Tek tesellisi beş yaşındakı Kenan ve bir yaşındakı Senan idi. Kenan ele o vaxtdan soyuqqanlılığa öyreşmişdi. Evin böyük uşağı olduğundan anasına da o destek olurdu. Anasına da ele o vaxtdan söz vermişdi ki, böyüyüende hekim olacaq, bütün uşaqları sağaldacaq. İndi de verdiyi sözün üstünde durmağa çalışırdı.

Sevinc öz otağında hazırlığa getmek üçün çantasını hazırlayırdı. Testlerini, kitab-defterini, qelem-karandaşını kiçik qol çantasına yığıb ağzını bağladı. Sonra şkafın qapısını açıb bir xeyli qabağında dayandı. Asılqandakı paltarlarını o teref bu terefe çevirdi. Çölde hava xoş idi ve o, da isteyirdi ki, rahat nese geyinsin.
Sevinc ata-anasının bir denesi, tek övladı idi. Atasıyla-anası aile qurduqdan sonra beş il övlad hesreti ile yaşamışdılar. Nehayet beş il sonra Allah onların dualarını qebul elemişdi. Bu körpenin dünyaya gelişi aileye böyük sevinc yaşatdığından onun adını Sevinc qoydular. Sevinc tek böyüse de, eqoist ve çılğın uşaq deyildi. Eksine, mehriban, hamıyla yola geden, genişürekli, semimi bir qız idi. Lazım gelende öz sözünü demeyi de bacarırdı. Belke de bele böyümesinin esas sebebkarı anası Xaver xala idi. O, birce qızını herterefli insan kimi böyütmeye çalışırdı: ağıllı, terbiyeli, insanları seven, böyük-kiçik bilen, sade biri kimi. Xaver xala qızına şerait yaradırdı ki, onunla her derdini, sirrini bölüşsün. Amma eyni zamanda, çox nizam-intizamlı biri idi, ona çox da serbestlik vermirdi. Yusifi ise qızına qardaş bilirdi. Blok qonşusu olduğundan, uşaqlıqdan bir yerde oynayıb bir sinifde oxuduqlarından Sevincin Yusifle olan yaxınlığına bir söz demirdi. Qızına da telqin edirdi ki, o, senin sinif yoldaşından, dostundan elave, hem de qardaşındır.
Sevinc otağın qapısını açıb metbexe teref anasına seslendi:
-Ana, menim qırmızı koftam haradadır?
-Hansı qırmızı?-Xaver xalanın da metbexden sesi geldi.
-Ad günümde aldığın.
-Yuyulmalıdır.
-Bes men ne geyinim?
-A bala, şkaf dolu paltardır,-Xaver xala danışa-danışa qazanın qapağını örtüb,

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 382 >>