qaşlarını çataraq çiyinlerini çekdi. İsmayıl qorxa-qorxa:
-Beli, men vermişem.-dedi.
-Çox sağol, a bala. Allah senden razı olsun.
-O ne sözdür, xala?-İsmayılın rengi özüne geldi.-Borcumuzdur.
-He xala. O gün heç birimizin ağlına gelmedi. Amma İsmayıl sağolsun, yaxşı uşaqdır.-Kerem de İsmayılı teriflemeye başladı.
-Yığdınmı a bala, dediklerimi?
-He xala, buyurun.-Kerem zenbili ona uzatdı-Nisye yazım?
-Yox a bala. Ne qeder nisye olar? Bu defe neğd vereceyem. Ne qeder eledi?
-Demeli...-Kerem kalkulyatorda hesablamağa başladı.-eee, bunun da daşı yatmağa vaxt tapdı.-kalkulyatoru yana iteleyib erzaqların qiymetlerini hesabladı.-Yeddi manat doxsan qepik.
-Altı manat doxsan qepik.-İsmayıl onun sehvini düzeltdi.
-He, he. Altı manat.
Xalide xala pulu verdi, erzaqları alıb, sağollaşaraq çıxdı. İsmayıl maraqla onun arxasınca baxırdı. Kerem de eyni maraqla ona.
-Deyirem, gözüne girdin de.
-Kimin?-İsmayıl gözünü çölden çekmeyerek soruşdu.
-Xalide xalanın.
-Başa düşmedim,- nehayet Kereme baxan İsmayıl teeccüble,-o ne demekdir?-deye soruşdu.
-Sen bilersen ne demek olduğunu. Ay seni, seni.
-Ne boş-boş danışırsan? Sene göre hazırlığa da gecikecem. Helelik,-İsmayıl qapıya yaxınlaşdı,-seninle sonra danışacam.-deyib çıxdı.
-Qaç, qaç! Camaat ele bil çöreyi qulağına yeyir.-Kerem onun arxasınca qışqırdı. Sonra sesini alçaldaraq-Görmürük, Sevile nece baxırsan? Buna bax, ağıllı çıxıb.-deye bic-bic gülümsedi.Seherisi dersden qaçanların hamısı gelmişdi. Kenandan başqa, demek olar ki, o birilerinin verilecek töhmet heç de veclerine deyildi. Axırıncı dersde Şakir müellim onları yazı taxtasının qabağına düzüb, yaxşıca danladı. En çox da Kenanı. Çünki o yaxşı oxuyan şagird idi, ona göre de daha mesuliyyetli olmalı idi. Kenan utandığından qıpqırmızı qızarmışdı. Digerlerinin ise heç veclerine deyildi. Çünki onlar söz götürmeye alışmışdılar.

Üçüncü gün idi. Birinci ders sinif rehberi Mirvari müellimenin idi. O da dersden qaçanları yazı taxtasının qabağına düzmüşdü.
-Bunların

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 382 >>