boyuna, buxununa bax, eledikleri herekete bax! Canınıza ne azzar düşmüşdü? Axırıncı dersde niye oturmamısınız? Onsuz da qandığınız qrafa yoxdur, heç olmasa, qayıb almayın da. Sizin üstünüzde men ne qeder töhmet götürmeliyem? Sizden mene ne qeder şikayet gelmelidir?
Heç biri dinmirdi. Kenandan başqa hamısının başı yuxarıda idi. Tavana baxan kim, pencereye baxan kim. Kenan yene de qızarmışdı. Mirvari müellime indi de onun üstüne düşdü:
-Sen de qudurdun, Kenan? Sen niye qaçmışdın?
-Müellime, hazırlığın vaxtı deyişilmişdi. Ona göre...
-Gözüm aydın! Müellimlerinize deye bilmirsiniz ki, saat on ikiye hazırlıq salmayın?! A bala, sen mektebden atestat ala bilmesen, hazırlıqlara getmeyinin ne menası qalacaq? Ona göre de,-üzünü sinfe tutdu,-qulağınızı açıb yaxşı-yaxşı eşidin! Hazırlığa gedenler, müellimlerinize deyin, hazırlıqları saat ikiden sonraya salsınlar. Men de uşaq hazırlaşdırıram da. Saat üçden bu yana salmıram heç birini. Bele şey olmaz axı!
Bir neçe saniyelik sükut yarandı. Sonra Mirvari müellime üzünü günahkarlara tutub dedi:
-İndi men sizinle neyleyim? Tek ayaq üstde dersin sonunadek küncde saxlayım? Yox, o yaşınız da deyil. Maşallah boyda menden de hündürsünüz. Desem ki, birinci ve axırıncı defe olsun, o mümkün deyil, çünki sizi tanıyıram. Neyleyek? Baxaq bele bir-birimize?-yene sükut çökdü. Mirvari müellime başını bulaya-bulaya,- Keçin, oturun!-dedi.

Bir neçe ders keçdi. Teneffüs idi. Qemerle Günel hemişeki kimi bir kenara çekilib sinif uşaqlarından gileylenirdiler. Günel şikayetlendi:
-Az, dünen yolda Leylanı görmüşem. Deyirem bes, müellimler ne dedi, qayıb düşdü mene? Bir sifet gösterdi mene, “Yooox düşmedi. Gelsene düşmesin? Derse niye gelmemişdin?” Deyirem yaxşı ki, direktor bunun atası deyil.
-Az he, o eledir. Sen onu srağagün görerdin. El qatmışdı özüne “Men indi Şakir müellime ne deyecem? Yene de dersden qaçıblar. Bunların yerine men cavab verecem?”-Qemer Leylanın ağzını yamsıladı.
Buna her ikisi gülüşdü. Leyla danışılanların hamısını

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 382 >>