arxaya baxdı.-Yaxşı da?
Yusif özünemexsus bir arxayınlıqla:
-Men texmini hiss elemişdim.-dedi.
Eli hele de arxaya boylanırdı.

İsmayıl hele de qapının ağzında idi. Bu vaxt Ayanla Sevinc qaça-qaça içeriden çıxdılar. Sevinc Ayanı teledirirdi:
-Tez, tez, gecikeceyik!
Ayan ise etiraz eleyirdi:
-Dayan e, men hele qaqaşı görmeliyem.
-Ne qaqaş? Gecikirik axı.
-Sen get de. Onsuz da senin yolun uzaqdır.
-Yaxşı, onda incimezsen?
-Yox, niye inciyirem ki? Get.
-Yaxşı, helelik.
-Helelik canım.
Sevinc sağollaşıb getdi. Ayan ise mektebin sol terefindeki qapısının qabağındakı sıralarda öz qardaşının sinfini axtarıb tapdı. Ramini soruşdu, amma sinif yoldaşları onun hele gelmediyini dediler. Ayan narahat olmağa başladı. Qerar verdi ki, mektebin heyetinde onu gözlesin.Eli artıq Yusifle Mehdiden ayrılmışdı. Evlerine çatmağa ise hele bir qeder de qalmışdı. Birden qulağına sesler geldi.
-Buraxın! Elemeyin!
-Sene bu da azdır! He, necedir?
-Vurun uşaqlar, vurun!
-Elemeyin! Burax onu!
-Sen ne deyirsen e? Gel bura!
Ondan biraz aralıda üç-dörd nefer iki neferi tekleyib döyürdü. Eli sese qaçdı. İki oğlan birinin qollarından tutub saxlayır, digeri ise onun qarnına ve üzüne vururdu. Yoldaşına kömek elemeye çalışan diger oğlanı ise onun da qollarından tutub saxlamışdılar. Eli o deqiqe döyülen uşağı tanıdı. Bu ki, Ayanın qardaşı Ramin idi! Tez ora qaçıb qışqırmağa başladı:
-Heeey, buraxın onu!
Bayaqdan Ramini yumruqlamaqla meşğul olan uşaq bu sesi eşidib bir anlığa dayandı. Arxaya döndü, Elini görüb acıqla soruşdu:
-Sen kimsen?
-Dedim ki, burax onu!
Digerilerinden boyuna ve çekisine göre ferqlenen bu uşaq Eliye hede-qorxu gelmeye başladı.
-E, get e, buradan! Yoxsa seni de onun gününe salaram.
Eli ise ona yaxınlaşıb:
-Buraxmayacaqsan onu?-deye onu iteledi.
-Bu deyesen döyülmek isteyir.-hemin uşaq yoldaşlarına Elini işare ederek güldü.
Onlar da gülüşdüler. Oğlan Elini vurmaq üçün elini qaldırmaq istedi ki, Eli celd terpenib onun qolunu bükerek beline qoydu. Sonra

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 382 >>