saçından tutaraq boynunu arxaya teref eydi ve astaca onun qulağına pıçıldadı:
-Sene deyesen, özünden böyüklere hörmet edib özünden kiçiklere merhemetli olmağı öyretmeyibler, he?!
-Ayyy, burax!-oğlan qışqırmağa başladı.
Eli biraz da onun boynunu arxaya eydi:
-Men de bayaqdan sene bunu deyirdim de: burax!
Ele bu vaxt oğlanlardan biri yerden iri bir daş götürüb Eliye teref atmaq istedi. Raminin diger yoldaşı onu tutan oğlanın elinden sıyrılıb daş atmaq isteyenin üstüne sıçradı. Oğlanı yere yıxdı. Amma artıq daş oğlanın elinden çıxmışdı. Süreti azalsa da daş gelib Elinin sağ gicgahına deydi. Bir anlıq başında güclü ağrı hiss eleyen Eli aniden yere yıxıldı. Ramini döyen oğlan telaşla daş atana dedi:
-E neyledin?
Özünü itiren oğlan:
-İstedim ki, seni buraxsın.-deye telaşla ona baxdı.
-Ölse neyleyeceksen?
-Öl...öler ki?
Ramini döyen oğlan yoldaşlarına baxaraq telaşla qışqırdı:
-Ne dayanmısınız? Aradan çıxın! Tez, qaçdıq!
Onlar arxalarına baxmadan qaçdılar. Eli huşsuz veziyyetde yerde yatırdı. Qaşının üstünden qan açılmışdı. Ramin qorxa-qorxa Eliye yaxınlaşdı. Eli ile yavaşca onu yoxladı.
-Eli, ay Eli, eleme de bele.
O biri oğlan da ona yaxınlaşdı.

Nurayla Günay qapıda İsmayılı söhbete tutmuşdular. Nuray hevesle deyirdi:
-Sen Coğrafiya müellimi axtarırdın ee.
Günay bacısının sözüne davam ederek:
-Biz senin üçün müellim tapdıq.-dedi.
İsmayıl qaşlarını çatdı.
-Men özüm üçün axtarmırdım ki.
Teeccüblenen Günay:
-Kimin üçün axtarırdın bes?-deye soruşdu.
-Xalam oğlu üçün. Men birinci qrupa verirem. Coğrafiyanı neyleyirem?
Ele bu vaxt Seville Züleyxa qapıdan çıxdılar. Sevil Züleyxanı danlayırdı:
-Zülü, xeberin var, mekteb boşaldı.
Bu vaxt Züleyxanın gözü qapıdan biraz aralıda ekizlerle söhbet eleyen İsmayıla sataşdı. Güle-güle Sevile onu işare eledi:
-Yoox, kim deyir ki, onu? Mekteb hele boşalmayıb.
İsmayılı burada görmek Sevili yene heyecanladırdı, amma o özünü o yerlere qoymadan ters-ters Züleyxaya baxdı. İsmayıl da Sevilgili gördü ve onu

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 382 >>