söhbete tutan ekizlerden aralanıb onların yanına geldi. Lakin o salamlaşmağa macal tapmamış Ayan özünü Züleyxagile yetirmişdi. Üzünde telaş var idi.
-Zülü, qardaşın bu gün derse geib?
Züleyxa çiyinlerini çekdi.
-Bilmirem, can. Ne olub ki?
-Ramin derse gelmeyib. Deyirem, Ehmed Ramini tanıyır da. Birden o görüb eleyer.
-Yox, caan. Heç men de bu gün Ehmedi görmemişem.
- Narahat olma, Ayan. Belke gecikir?
-Yox e, Sevil, o bu qeder geciken deyildi. Ders uje başlamaq üzredir.
Bayaqdan sakit-sakit qulaq asan İsmayıl söhbete qoşuldu:
-Geler e, oğlan uşağıdır da, yeqin dostu-tanışı söhbete tutub.
Ayanın telefonuna zeng geldi. Hem telaşla, hem de qardaşını danlaya-danlaya:
-Alo, Ramin, haradasan sen?-deye soruşdu, lakin eşitdikleri onu daha da telaşlandırdı-Ne?-deye qışqırdı.-Haradasınız?
İsmayılgil sual dolu baxışlarla gah bir-birilerine, gah da Ayan baxdılar. Ayan telefonu söndürdü, özünü itirmişdi.
-Eli, Eli, Eli!-deye qaçmağa, onlardan aralanmağa başladı.
-Ne Eli? Ayan, ne olub?-deye İsmayıl telaşla onun arxasınca seslendi.
-İsmayıl, sen de onun arxasınca get! Onu tek qoyma!
Çaş-baş şekilde Ayanın arxasınca baxan İsmayıl Sevilin tekidinden sanki sonra ayıldı ve Ayanın arxasınca getmeye başladı.
Çox keçmedi ki, Ayanla İsmayıl qaça-qaça gelib mehlelere çatdılar. Uzaqdan qardaşını ve onun dizinin üstündeki Elini gören Ayan İsmayılın qolundan dartıb:
-Buradadırlar!-dedi.
Başı Raminin dizleri üstde olan Eli özünde idi. Raminle Taleh onun qannayan qaşını salfetle temizleyirdiler. Eli ise halsız şekilde onları danlayırdı:
-Bacına niye zeng eledin?
-Qorxdum axı, sen özünde deyildin.
-Bes indi bacına göre qorxmursan? Fikirleşmedin ki, o bura nece gelib çatacaq?
Ele bu vaxt Ayanla İsmayıl özlerini yetirdiler. Ayan onları bele görüb telaşla:
-Ramin! Eli! Ne olub size?!-deye onlara baxdı.
-Eli, yaxşısan?-deye İsmayıl da ona yaxınlaşdı.
Eli yaxşı olduğunu göstermek üçün biraz dikeldi:
-Qorxmayın Ayan, yaxşıyam.-lakin gözü qaraldı, elini üzüne tutub

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 382 >>