kimi:
-Ne olub e, ay mama? Heç neçe nefer.-dedi.
Lakin Ayan gizletmek istemirdi.
-Neçe nefer olacaq, dörd nefer. Biri de lap zırpı.
-Bacı!
-Nedir?! Neyi gizledirsen, her şey ortalıqdadır.
-Sen haradan bilirsen ki, dörd nefer idiler? Belke iki nefer idiler? Sen ki, orada deyildin.
-Eli ki, orada idi.
Elinin adını eşiden Dilşad xala özünden ixtiyarsız:
-Eli?!-deye ters-ters qızına baxdı.
-He, mama. Ramingili o zırpıların elinden o qurtarıb. Hele özünün de qşını qannayıb, huşunu itirib.
-Düzdür bala?-deye Dilşad xala sual dolu baxışlarla oğluna baxdı.
-He, mama. Kömeyimize o, çatdı. O olmasaydı, nece olacaqdı, heç bilmirem.
Dilşad xala artıq heç ne deye bilmir, sadece susub nese fikirleşirdi.

Hüseyn qardaşının yarasını temizleyir, Eli ise razılıq eleyirdi.
-Sağol e qaqa, lap mama kimi eledin.
-Ne bilmişdin? Kimin oğluyam? Yaxşı, de görüm mamaya nece başa salacaqsan bunu?
Eli qerarsız şekilde çiyinlerini çekdi. Hüseyn ise başını bulaya-bulaya sözüne davam edirdi:
-Hele gör, qardaşına göre bu güne qalmısansa, özüne göre ne hala düşersen, maraqlıdır.
-Lazım gelse, ölerem.
Qardaşının bele özünden arxayın cavabı qarşısında Hüseyn elini yüngülce onun başına vurdu:
-Get e, buradan! Abır-heyan olsun. Bunun menim yanımda dediyi söze bax.
Ele bu vaxt telefona zeng geldi. Hüseyn desteyi götürdü.
-Alo, geroy Nebiyevin evidir?
-E Yusif, mezelenme!-Hüseyn üzünü turşudaraq desteyi Eliye uzatdı.-Gel, Yusifdir.
Eli ağır-ağır yerinden dikelerek telefona geldi:
-He, Yusif?
-Neylemisen e, bütün kanallar seni gösterir?
-Mezelenme, sen haradann eşitmisen?
-Demirem, bütün kanallar seni gösterir?-Gülen Yusif biraz ciddileşib sözüne davam eledi.-İsmayıl dedi. Yaxşısan indi?
-Bele de, başımda biraz ağrı var, üreyim de bulanır.
-Onlar olan şeydir. Amma öz aramızdır, deyesen qızın gözüne girmeye başlayırsan, ha.
-Ne bilim. Meni görmek istese, gözüne girmeye ehtiyac yoxdur.
-oooo, sözlere bax! Deyirem İsmayılla sen baş alıb gedrisiniz de. men hele de yerimde

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 382 >>