soruşuram, cavab ver de!
-Cavab vermirem, demeli, danışmaq istemirem de! Niye direşirsen?!
-Günah mendedir axı. Bunu niye adam yerine qoyub söz soruşursan?
Dişlerini qıcayan Kerem elini möhkemce partasının üstüne vurdu:
-Lenet sene kor şeytan!
Bele getse bu söhbetin dava ile qurtaracağını gören Sebuhi yaxınlaşıb Tarielin astaca qolundan yapışdı ve onu çöle çıxardı.
Ayan Yusife bu günkü güllere minnetdarlıq edirdi.
-Güller çox gözel idi, Yusif, çox sağolun.
-Deymez. Qızılgüldür de, her ilki kimi.
-Ele deme. Bu ilkiler obsolutno prekrasnıe.
-Asya düz deyir. Bu ilkiler heqiqeten de çox gözel idiler.-Sevinc memnun halda ellerini sinesinde birleşdirdi.
Yusif Sevince baxaraq gülümsedi:
-Bilseydim, birini de sene bağlatdırardım ki.
Onun bu sözüne Asyayla Ayan “oooo” deyerek gülüşdüler. Yusif özünü itirerek yerinde o teref-bu terefe qurdalandı. Sonra esebi halda:
-eee, adamı peşman eleyirsiniz ki!-deyib durub sinifden çıxdı.
Uzaqdan Yusifin esebi halda sinifden çıxdığını gören Eli onlara yaxınlaşıb ne olduğunu xeber aldı. Sevinc esebi halda elindeki qelemi fırlaya-fırlaya dillendi:
-Ne bilim, ay Eli. Yusifdir de. Axır vaxtlar lap deyme-düşer olub. Ele bil, qız budur, oğlan biz.
-Elişka, gözün nece oldu?
-Bele de Asya. Yavaş-yavaş sağalır.
Ayan gözlerini qaldırıb yene günahkar nezerlerle Eliye baxdı ve yeniden gözlerini aşağı saldı. Sevincle Asya da bunu hiss elemişdiler. Bu baxışlardan özünü narahat hiss eleyen Eli Yusifi axtarmaq behanesiyle oradan uzaqlaşdı. Bayaqdan pencerenin qabağında elleri cibinde o teref-bu terefe gedib-gelen İsmayıl da ona qoşuldu ve birlikde sinifden çıxdılar.
Züleyxa bir çöle çıxan İsmayıla, bir de onun arxasınca baxan Sevile baxıb kinaye ile:
-Ehh, men İsmayılın yerinde olsaydım, yene de resm defterimi getirerdim.-dedi.
Sevile tez özünü yığışdırıb teeccüble Züleyxaya baxdı:
-Ne? Ne resm defteri?
Züleyxa elini çenesine direyib gözleri uzaqlara dalmı şekilde:
-Binalar, kölgeler, behaneler...
Bu Sevili daha da

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 382 >>