qıcıqlandırdı. Lakin etirazını refiqesine acıqlı-acıqlı göz süzdürmekle bildirdi.
Dehliz yene her teneffüsde olduğu kimi qaçışan, dalaşan, deyib-gülen uşaqların sesi ile cuğlayırdı. Lakin heftenin ilk beş gününden ferqli olaraq mektebde daha az adam olurdu. Diger oğlanlardan Yusifin aşağı düşdüyünü öyrenen Eli ile İsmayıl onu axtarmaq üçün söhbet eleye-eleye pillekenleri düşmeye başladılar.
-Gözün necedir, qehreman?-İsmayıl güle-güle Eliye baxdı.
-Yavaş-yavaş şişi yatır. Hemin gece ağrısından yata bilmedim.
-Eşi, kişinin başına iş geler. Gedek, görek bu ağıllı haralardadır.
-Sevinc demiş, o, bu il yaman deyme-düşer olub.
-Hmm, bilirem. Geler-gelmez tanış oldum.-İsmayıl gözünü göstererek Yusifle dalaşdığı güne işare eledi.
Belece onlar bir xeyli aşağı mertebelerde gezişdiler. Ancaq Yusifi tapa bilmeyib yuxarı qayıtdılar. Müellimler otağının qabağında Mirvari müellime Ziver müellime ile danışır, Ziver müellime de öz növbesinde ona minnetdarlıq edirdi. Bunları bele gören Eli ile İsmayıl bir-birilerine baxıb kinaye ile qımışdılar. Onlar sinfe çatanda axtardıqlarını sinfde tapıb teeccüble yene bir-birilerine baxdılar. Yusif onları görüb el eledi ve yaxınlaşan Eli ile İsmayıla ağızlarını açmağa imkan vermeden:
-Harada idiniz?-deye soruşdu.
-Bunu biz senden soruşmalıyıq. Bayaqdan seni axtarırdıq.
-Niye?
-Ne bilek, sinifden ele hirsli çıxdın ki.
-Hara yox olmuşdun?-İsmayıl Yusifin yanında oturdu.
-Heç, ele-bele. Üreyim sıxıldı, çöle çıxdım.-Yusif bezgin halda dillendi.
İsmayıl arxada söhbet eleyen Sevincgili işare eleyib:
-Üreyini çox sıxırlar?-deye soruşdu.
-Yoox, kim sıxa biler ki, üreyimi?
-Ne ise,-eli söhbeti deyişmek üçün keçib Ayanın yerinde üzü onlara teref oturdu,-Yusif, bes Ülviyye müellimeye niye gül almadınız?
-Pul ancaq birine çatdı. Sen bilirsen, qızılgülün biri neçeyedir?
-Qızılgül demişken, men başa düşmedim, seher saat sekkizde hansı gül dükanı açıq olur?
İsmayılın bu sualına Eli ile Yusif bir-birilerine baxıb qımışdılar. Yusif

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 382 >>