addımlarını yeyinledib tez-tez gedir, diger terefden de söhbet edirdiler.
-Eliye halaldır, Ayanın gözüne girmeye başlayıb.-deye Asya Sevince göz vurdu.
-Niye?-Sevinc duruxaraq Asyaya baxdı.-Eli Ayanın gözüne niye girmelidir ki?
-Doroqoya, mene de yox da. Ayandan gizledirsen, ne ise, bes mene niye demirsen?
-Men...men neyi gizledirem ki, senden?
-Oy Sevinc, Sevinc.-Asya ona baxaraq başını buladı.-Elinin Ayanı sevdiyini ve bunu bildiyin menden de, Ayanda da gizledirsen.
Sevinc ne deyeceyini bilmirdi. Asya bunu nece hiss elemişdi?
-Eslinde...men bunu Ayana deyecekdim, amma Yusif qoymadı. Çünki Eli de menim bildiyimi bilmir. Heç Yusife de Ayanın Elini sevdiyini dememişem. Yeni, veziyyet qarışıqdır, alem bir-birine deyib.
-Sen de özüne göre az deyilsen, ha, doroqoya.-deye Asya başını buladı.
-İnan ki, mene de xoş deyil. Ayan bir gün öyrenib menden küsecek deye vicdan ezabı çekirem. Asya, bir halda ki, sen de öyrendin, demeli, sen de bu işin içindesen. Ayana bir kelime deme. Yoxsa alem qarışıacaq.
-Alemi onsuz da bir-birine vurmusunuz da. Hörümçek toru kimi olub. Yaxşı, ni volnuytes, demerem.
Qızlara belece söhbet eleye-eleye Hafize müellimegilin binasına çatırdılar ki, qabaqdan onlara doğru gelen Rehimi gördüler. Sevinc özünü itirdi. Çünki indi Rehimle qarşılaşmaq ve danışmaq indi onun isteyeceyi en son şey bele deyildi. Yusifle ona eşq elanı göndermesi bir yana, derse gelmediyi üçün Sevincin siyahıda tek qalması ucbatından indi Rehime daha çox acıqlı idi. Lakin bu qarşılaşma qaçınılmaz idi. Sevinci görcek Rehim de özünü itirdi. Lakin ondakı duyğular sevgi ve heyecan idi.
-Salam qızlar, necesiniz?-salamı ümumi verse de gözü Sevincde idi.
Sevinc onun salamını üzüne baxmadan dodaqaltı aldı. Meseleden agah olan Asya ise eksine güle-güle:
-Ooo, salam Raxim, sen necesen?-dedi.
-Yaxşıyam, şükür.
-Xeyirdir,-Asya diqqetle ona baxıb üzünü işare ederek,-üzün niye tüklüdür?-deye soruşdu.
-Babam rehmete gedib. Bir aydır, rayon yolundayıq.
-Hmm, Allah rehmet

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 558 >>