görmeyim.
Yusifin sonuncu cümlesinden sonra bir xeyli onu süzen Rehim elini eynile onun kimi çiynine vuraraq:
-Düz deyirsen, sen paxıllıq elemirsen. Sen prosto onu qısqanırsan.-dedi.-Amma bir söz deyim, qaqaş? Senni alacağın cavab da menimkinden ferqli olmayacaq.
-E, sen ne danışırsan?-Yusif narahat şekilde yerinde vurnuxdu.
-Di salamat qal.-deyerek Rehim güle-güle ondan uzaqlaşdı.
Yusif indi neinki ne deyeceyini, hetta hansı istiqameye gedeceyini de bilmirdi.
Kenanla Eleddin hazırlıqdan qayıdırdılar. Kenan:
-Belke yolumuzu Kerem terefden salaq? Görek necedir?-deye Eleddine baxdı.
-Mence mağazada olmaz e. Evde yatıb olar. Ne de olsa yazıq sehere qeder nezaretde yuxusuz qalıb.
Söhbetin bu yerinde arxadan fit sesi eşidildi. Dönüb arxaya baxanda qaranlıqda kiminse süretle onlara yaxınlaşdığını gördüler. Gelenin kim olduğunu ayırd eleye bilmeyib gözlerini qıyıb bir qaraltıya, bir de bir-birilerine baxdılar. Aralarında üç-beş addım qalanda ise onlar artıq Qadiri tanımışdılar. Eleddin narazı halda ellerini yana açaraq:
-Ay daa, yene de bu?-dedi.
Hemişekinden ferqli olaraq Kenanın üzünden narazılıq yox, eksine razılıq duyulurdu. Çünki o Qadiri, onun cavabını bir aya yaxın idi ki, gözleyirdi. Eleddin onun qolundan dartıb:
-Kenan, sencanı gel gedek. Bundan adama xeyir gelmez.-dedi.
Qadir salamlaşmadan gelib Eleddinle üz-üze dayandı. Ellerini beline qoyaraq ona baxdı ve kinayeli tebessümle dedi:
-Oğlan, bu sözü başqa vaxt demiş olsaydın, belke de seni peşman elemişdim. Allahına şükür ele ki, sene bir can borcum var. Ona göre de bu defe eşitmemezliye vururam.
-Nedir, indi ne isteyirsen?-Kenan yalnız indi dillendi. O, sanki Qadirin niye geldiyini bilmirdi.
-Ne isteyirem?-Qadir adeti üzre burunu çekdi. Kenana yaxınlaşıb maraqla onu süzdü.-Cesaretli olduğunu bilirdim, amma huşsuz olduğunu yox. Axırıncı söhbetimiz yadından çıxıb?
-Yox, niye çıxsın ki?
-Lap yaxşı, deyesen bir-birimizi başa düşmeye başalyırıq.-sonra Qadir üzünü Eleddine tutdu.-Sen bir dene

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 558 >>