buradan aralana bilersen?
Eleddin Kenana baxdı. Onun narahatlığını gören Keanan onu arxayın salmaq üçün:
-Eleddin, narahat olma, biz prosto söhbet eleyeceyik.-dedi.-Sen yaxşısı budur, get.
-Yox, hara gedirem?-Eleddin etiraz eledi.-Qabaqda gözleyecem seni.-deyib onlardan aralanmağa başladı. Lakin Kenana göre çox narahat idi.
-Demeli bele, oğlan.-Qadir elleri belinde çepeki Kenanı süzerek söze başladı.-Menim merd, sözü üze deyen adamlardan xoşum gelir. Heyf ki bu zemanede beleleri azdır. Etrafım çaqqallarla, tülkülerle doludur. Bilirem, indi öz-özüne fikirleşirsen ki, gör kim danışır? Özün çox ferli adamsan axı? Yaxşı adam olsaydın, anan, bacın senin elinden dad elemezdiler.
Kenan üz ifadesini feyişmeden ona qulaq asırdı. Qadir ise danışmaqda idi.
-Yox, yox, ele baxma. Bilirem ki, bele fikirleşirsen. Haqsız da deyilsen, çünki men çox iyrenc, murdar adamam. Herden özüm-özümden qorxuram.
Qadir danışdıqca Kenanın beyninde yeni suallar yaranmağa başladı. Qarşısındakı adam bacısına el qaldırmaqdan, ona işgence vermekden çekinemeyen hemin adam idi? Nece olur özünü hamıya güclü göstermeye çalışan biri indi özü özü qarşısında aciz idi? Bes onu özünü bele pislemeye mecbur eden ne idi?
Eleddin ise uzaqdann onlara baxır, Qadirin yene de hirslenib bıçağa el atacağından qorxurdu. Bu an arxadan addım sesleri eşidib arxaya döndü. Ona doğru gelen qaraltını ayırd elemeye çalışdı. Onun Leyla olduğunu görende heyecandan ne edeceyini bilmedi. Yene üreyi sözüne baxmatıb tez-tez atmağa başladı. Leyla ise onu burada görüb -teeccüblendi:
-A, Eleddin, sen burada neyleyirsen?
-Meeen? Heç, ele-bele. Bes sen ne eceb teksen, qızlar hanı?
-Anaları xestedir deye bu gün heç biri hazırlığa gelmeyib.
Leyla birden onlardan beş-on addım aralıda dayanan ve kiminlese söhbet eden Kenanı gördü. Teeccüble:
-Kenan deyil o?-deye Eleddine baxdı.
-He, Kenandır.
-O orada neyleyir? Yanındakı kimdir?
-Qadirdir, söhbet eleyirler.
-Qadir?
-He de Qadir. Keçen defe yolda yaralı birini tapmışdıq

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 558 >>