bilsin.
-Sen deyesen Qadirin yumruqları üçün darxmısan ha!
-Nedir, qorxudursan meni?
-Ele bil ki, he!
-Yaxşı, yaxşı, zarafat eleyirem. Amma zarafat bir yana pis olmazdı.
-Ne pis olmazdı?
-Leyla.
-Kenan!
-Yaxşı, susdum! Zarafat bir yana...
-Kenan dedim!
-Nedir e, adımı ezberleyirsen? Deyirem ki, zarafat bir yana, gecikirik.
-Gecikeceyik de. Bayaqdan ağzın ayaqlarından berk işleyir. Tez ol biraz.
Hazırlığa qeder qalan yolu Kenan Leyla söhbetini açmasa da gözucu Eleddine baxır, öz-özüne nese düşünüb bic-bic gülümseyirdi. Kenana hirslense de Eleddin de Leylaya qarşı deyişen münasibetinin ferqinde idi. Çünki Leyla ile danışıb ayrıldıqdan sonra özünü heyata üçüncü defe gelmiş kimi, bu defe daha xoş hiss eleyirdi.Daha bir neçe gün ötdü. Her günün bir hökmü var deyirler. Ya uğur, ya da peşmançılıq yazır heyatımızın növbeti sehifesine. Teqvim yanvar ayının iyirmi doqquzunu gösterirdi. Çoxları üçün adi bir gün olsa da Eli bu tarixde dünyaya gelmeyinin on yeddinci ilini qeyd edecekdi. On yeddi il-bir igidin ömrü. Eli de atası kimi igid ola bilecekdimi, bax bunu zaman gösterecekdi.
Ders gününün ilk teneffüsü idi. Elinin başına yığışan dostları onu tebrik eleyir, öz aralarında zarafatlaşıb gülüşürdüler. Lakin Elinin fikri ve gözü arxa pencereye söykenib bir pencereden çöle, bir de sinfe göz gezdiren ve mimikası ile öz-özüne danışan Ayanda idi. Eli onun neye ve kime göre bele narahat ve talaşlı olduğunu bilirdi. Qarışmamaq üçün özüne söz verse de gözünü ve fikrini Ayandan çeke bilmirdi. Eli bele narahat halda ona göz qoyarken Ayan birden pencereden aralanaraq partasına yaxınlaşdı, çantasından nese götürüb bir göz qırpımında sinifden çıxdı. Eli de bir saniye bele gözlemeyib ayağa qalxaraq sinifden çıxdı. Ondan ne olduğunu soruşan dostlarına ise “Arxamca gelmeyin.”dedi.
Leylanı fikirli gören ve nedense son günlerde gözlerini ondan çeke bilmeyen Eleddin gülümseyerek:
-Sen e de çox ağır yük verdim, deyesen? Amma çox sağol, yaxşı sirdaş çıxdın.-dedi.
-He, inkar

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 558 >>