ağıllıya ağıl ver.
Yusif ters-ters Nahide baxdı, sonra geri qayıdaraq pillekenleri enmeye başladı.Eli ile Ayan mektebin heyetindeki bir ağacın yanında dayanıb söhbet edirdiler. Ağacın kölgesi olmasa da söykenmeye gövdesi var idi. Ayan maraqla etrafa boylandı. Heyetde kifayet qeder uşaq var idi, amma onların sinif yoldaşlarından heç kim yox idi.
-Göresen bizimkiler niye çıxmayıblar?
-Yeqin imtahanın qurtarmağından xeberleri yoxdur.
-Ya da mekteb xoşlarına gelib, çıxmaq istemirler.
-O da ola biler. Eşi çıxmasınlar, bele daha yaxşıdır.-deyerek Eli Ayana baxa-baxa özünü ağaca söykendi.
-Niye?
-Ne bilim.
Ele bu vaxt o başının ortasına nese isti bir şeyin düşdüyünü hiss eledi. Diksinib elini başına aparanda eline quş zılı geldi. Üzünü turşudaraq:
-Iyyy, bu nedir?-deye yuxarı baxdı.
Özünü saxlaya bilmeyen Ayan gülmeye başladı. Onu gülen gören Eli de güldü. İlk an quşa berk acığı tutsa da indi onu bele güldürdüyüne göre az qala ona minnetdar olacaqdı. Ayan güle-güle çantasından sulu salfet çıxarıb Eliye uzatdı.
-Götür, elini sil, sonra da saçını temizle.
-Sağol.-deyib Eli salfeti ondan aldı.
Bu vaxt Ayanın gözü elinin bulaşan sol qaşına sataşdı.
-Qaşının üstü de bulaşıb, onu da sil.
-Hansı, bu?-deye Eli sağ qaşnın üstünü temizlemeye başladı.
-Yoox, dayan.deye Ayan ona doğru yaxınlaşdı.
İndi bir-birilerine ürek döyüntülerini hiss edecek qeder yaxın idiler. Dilleri söz tutmayacaq qeder lal olmuş, sadece gözleri danışırdı. Üreklerinin en derin qatından gelen sözleri dilleri tutmayıb gözlerine ötürürdü. Min sevireme evez bir bir baxış, min söze evez bir toxunuş. Eli bu an sol terefinde neyinse qırıldığını hiss eledi. Gözlerini yumaraq derinden ah çekdi. Üreyi sanki yerini ona belli elemek istemişdi. Ayan qorxaraq geri atıldı.
-Ne oldu, Eli? yaxşısan?
-Qorxma, qorxma. Prosto üreyim sancdı.
-Üreyin?
-He, heyecandandır.
-Ne heyecanı?
-İmtahan, imtahan heyecanıdır, yeqin. Keçib getdi.
-Doğrudan yaxşısan?
-Vallah yaxşıyam, narahat olma.
Ayanı

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 558 >>