telaşla qapıya boylanırdılar. Bu vaxt Qemerle Günel qaçaraq zala girdiler. Vacib nese öyrenmiştek qızlara yaxınlaşıb bayaqdan qulaqlarını sinfin qapısına direyerken eşitdiklerinin hamısını qızlara danışdılar. Bir aya yaxındır cavabsız qalmış suallarına axır ki, cavab tapan qızlar teeccübden gözlerini dörd açıb onlara qulaq asırdılar. Qemergilin de xahişi ile qızlar oğlanlara bu haqda heç ne demeyeceklerine söz verdiler. Ele oğlanlar da Mirvari müellimeye söz verdirmişdiler ki, qızlara, ya da onların valideynlerine heç ne demeyecek.
Sonuncu dersin teneffüsü idi. Eli ve Yisif çöldeki pencerenin artırmasına söykenib derdleşirdiler.
-Yusif, inanmazsan, amma ele bil ki, çiyinlerimden ağır yük götürülüb. Dedi ki, heç kimi sevmir. Eşidirsen, bundan böyük hediyye?
-Bes men sene ne demişdim? Dememişdim, boş-boşuna özünü üzürsen? Fürset idi de, üreyini açardın da.
-Yox e, Yusif, qorxuram, redd elese neyleyerem?
-Ay qardaş, üreyini açmasan, reddini, ya qebulunu haradan bileceksen?
-Demek asandır e, onu görende adımı unuduram, qalmışdı ki, sevdiyimi demek.
-Bu qeder fikirleşsen, elbette cesaretin olmayacaq. Her şey riske bağlıdır.
-Ne riske?
Mmm,-ellerini beline qoyub etrafa boylanan Yusif birden onlara teref gelen Sevinci gördü, tez onun elinen yapışıb özüne sarı çekdi,-bax bele,-Eliye baxa-baxa,-evvelce aniden qarşısına çıxıb elinden tutursan, sonra gözlerine baxıb...-Sevincin gözlerine baxan Yusif heç ne deye bilmedi.
-Yusif, ne olub?
-He?-özünü itiren Yusif Eliye baxıb,-...daha ne deyeceyini de özün bilirsen.-dedi.
-Yusif, ne olub?-deye Sevinc sualını tekrarladı.
-Heeç, Elu bir qızı sevir, amma üreyini aça bilmir,-deyerek Sevince göz vurdu,-men de ona nece üreyini aça bileceyini gösterirdim. Nümunedir yeni.
-Nümune? Lap yaxşı. Nümuneni gösterib qurtardınsa elimi buraxa bilersen, dost?
-He,-Yusif elini onun elinden çekdi.
Sevinc tez onlardan aralanıb sinfe girdi. Yusif ise dehlizin ortasında dayanıb onun arxasınca baxır, elini berk-berk yumub hemin anı

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 558 >>