da.
-İnan ki, ingilisce danışsaydım, bundan asan olardı, Ramo. “I love you.”nu hamı aşa düşür. Amma...
-Mektub yaz!-İsmayıl eminlikle dillendi.
-Mektub?
-He de, sevgi mektubu. Men de senin kimi qerarsız idim, mektub yazdım, neticesi de göz qabağında.
-Ağlabatandır ha.-Yusif Eliye baxdı.
-He de , mektub!-Eli elini-eline vurdu.-Men bunu niye daha evvel fikirleşe bilmedim ki?!
Belece Eli on bir illik derdine çare tapmışdı.
Günorta idi. Refiqeleri ile hazırlığa geden Sevinc elini tez-tez qulağına vururdu. Onu bele gören Asya:
-Doroqoya, şto sluçilas? Qulağına niye vurursan?-deye soruşdu.
-Ele bil qulağım çınlayır.
-Çınlayacaq da,-deye Asya öz-özüne gülümsedi,-Cavid dostlarına senden danışır.
-Yaxşı da Asya, yadım salma.-deye Sevinc ağzını büzdü.
-Asya neylesin, ay Sevinc? Sen camaata ümid verib göndermisen.
-Ümid vermemişem ki, Ayan. Sadece bilmirem demişem.
-He de Ayan. Bilmirem ümid vermek deyil ki, prosto bilmirem demekdir. İmenno, Yusifin acığına ne vaxta sene he deye bilerem.
-Sağol e, Aska. Yaxşı teselli eleyirsiniz. Menim yerimde deyilsiniz axı, ne bilesiniz? Eslinde men ona konkret yox deyecekdim. Amma eve qayıdanda Yusifi Ceyranla gördüm. Yusif menim arxamca gelmeksdense bir küncde Ceyranla danışıb gülürdü. Men niye ona göre ezab çekmeliyem e?
-Senin xeberin var ki, bele elemekle daha çox ezab çekeceksen, ay ağıllı? Yusife acıq olsun deye sevmediyin bir insanla Moskvada, qerib yerde ömrünü çürüdeceksen?-Ayan emelli-başlı onun üstüne düşmüşdü.
-Ne olub e Moskvaya? Yerdir de, orada da insan yaşayır.
-Ayan onu demir e, Sevinc. Biz de uzun iller oralarda yaşamışıq. Qerib yer olanda insan rodsvennikleri, qohumları üçün darıxır. Po-moemu, sen düz elemedin. Dünyada Yusifle Cavidden başqa oğlan yox idi?
-Qızlar, ne olar, söhbeti deyişek de. Dersden danışaq. Hüseyn Cavidin yaradıcılığını oxumusunuz?
-Yene de Cavid?-deye qızlar bir ağızdan gülüşdüler.
-Eeee, bu gede her yerde qabağıma çıxır.-deye Sevinc bezgin halda dodaqlarını büzdü.
Metbexde

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 558 >>