Başının üstünde ise ayağını onun sinesine basaraq İsmayıla baxan biri var idi. Bu ki, Qadir idi. Zerifenin qardaşı, Kenanın belası. Bes bu nece ola bilerdi axı? İsmayılın heyretden berelmiş gözlerle ona baxdığını gören Qadir:
-Ne baxırsan üzüme? Çıx get, buradan!-deye qışqırdı.
-Sss....sseeen?
-He men. İki heftedir bu ..... izleyirem, bilirdim ki, sizden acıq çıxmaq isteyecek. Ele baxma, men cani deyilem. Size borclu idim, ona göre de onun sizi incitmeyine icaze vere bilmezdim.
-Bes Kenana niye...?
-Oğlan,-deye Qadir yeniden sesini qaldırdı,-ne qeder ki, menim fikrim deyişmeyib, çıx get buradan!
-Yaxşı, yaxşı, çox sağol.-İsmayıl ese-ese tez-telesik yere sepelenmiş kitab-defterini yığıb oradan uzaqlaşdı.
Ölümünden sonrakı halını düşünerken qurtulması möcüze idi. Canında hele de qorxudan yaranan esmece qalmışdı. Bir xeyli getmişdi ki, döngede Leyla, Kenan ve Eleddinle qarşılaşdı. Aniden qarşısına çıxdığından Leyla onu görüb qışqıraraq geri atıldı. Onun çığırtısına Kenanla Eleddin de diksindiler.
-Qorxmayın, qorxmayın, menem.-İsmayıl onları sakitleşdirmeye çalışırdı.
-İsmayıl, ne olub sene? Üz-gözün niye bu gündedir?-Eleddin onu bele görüb telaşla soruşdu.
-Kiminle dalaşmısan?-Kenan da soruşdu.
-İşdir de olub,-İsmayıl göz-qaşla Leylanın burada olduğuna işare eledi,-ele-bele şeydir.
-İsmayıl, bu ele-bele işe oxşamır. Doğrudan ne olub?-birteher özüne gelen Leyla da telaşla soruşdu.
-Heeç,-deye gözlerini qaçıran İsmayıl sonra oğlanlara baxaraq göz-qaşla,-“Mixaylo şeherdedir.”-dedi.
-Mehdi vurub?
-Sen nece olimpiadada birinci yere çıxmısan, hele de başa düşe bilmirem de.-İsmayıl Eleddine baxaraq kinaye ile ağzını büzdü.-Mixaylo da, Mixaylo peyda olub.
-Bir adam kimi danış bilek de.-Kenan bezmiş halda dedi.
-Uff, ay uşaqlar,-Leyla artıq döze bilmeyib,-men bele başa düşdüm, siz hele başa düşe bilmediniz?-dedi.-İki-üç heftedir pıçapıçlarınızın, her defe guya tesadüfen qızların qabağına çıxmağınızın sebebi ortaya çıxıb da. Bizi izleyen her kimdirse,

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 558 >>