qayıdaq. Men bu halda eve düşe bilmerem.
-Ele olar ki? Ayıb olmasın?
-Ne ayıb, özgesi deyil ki. Gel.-deye Ayan qaçaraq pillekenleri çıxmağa başladı.
Eleddinle Leyla İsmayılgilden bir xeyli aralanmışdılar ki, onlardan beş-on addım aralıda-küçenin ortasında kiminse ilan kimi yerde qıvrılaraq zarıdığını gördüler. Telaşlanan Leyla:
-Eleddin, o nedir ele?-deye soruşdu.
-Ne bilim, ele bil yerde adam uzanıb.-Eleddin gözlerini qıyaraq diqqetle qaraltıya baxdı.
Onlar qorxa-qorxa qaraltıya yaxınlaşdılar. Her kim idise yaralı idi ve ayaqlarını qarnına sıxaraq inildeyirdi. Eleddin eyilerek diqqetle ona baxdı. Bu, Qadir idi. Yaralanmışdı. Onu bele gören Leyla qorxaraq geri atıldı.
-Qadir, ne olub size?-deye Eleddin telaşla soruşdu.
-Ölü...rem...kömek ee...eleyin...ö...lüü...rem.-Qadir inildeyirdi.
-Eleddin, bu kimdir?
-Zerifenin qardaşı. Leyla,-yerdeki qanı gören Eleddinin üreyi qalxmağa, başı gicellenmeye başladı,-skorunun nömresini bilirsen?-O elini gözüne tutaraq yerinde sendelemeye başladı.
-Skoru? Deyesen 112 idi, yox, yox, 103.-Leyla ise öz telaşında idi.
Üzünü diger terefe tutaraq özüne gelmeye çalışan Eleddin diger terefden de oğlanların nömresini axtarırdı.
-Alo, İsmayıl, tez gelin!
-Hara gelek? Ne olub?
-Qadir, Qadiri bıçaqlayıblar.
-Ne? Haradasınız siz?
-Mektebin yanına, yuxarı yola.
-He, he, bildim.
Qorxudan el-ayağı esen Leyla telefonu söndürüb:
-Skorunu çağırdım. İnşallah vaxtında çatarlar.-dedi. Sonra yerde zarıyan Qadire baxıb-Bes ona qeder neyleyek?-deye soruşdu.\
-Qa...qanı saxlamaq lazımdır.
-Nece?
-Bilmi..meni qan....-üzünü Leylaya teref çeviren Eleddin yeniden yerdeki qanı gördü ve ele hemin anda da huşunu itirerek yere yıxıldı.
-Eleddin! Sene ne oldu?-artıq üçüncü Leyla telaşla ona teref eyildi.-Men indi neyleyecem?-doğrudan da çıxılmaz veziyyet idi. Bir yaralı, bir huşsuz ile küçenin ortasında tek qalmışdı.
Artıq yarım saata yaxın idi ki, Ayan, Sevinc ve Xatire müellimenin gözleri qapıda, qulaqları telefonda qalmışdı. Ayan

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 558 >>