güne qeder hele heç kes menim qabağıma şert qoymayıb.
-Eybi yox, bunun da ilki qoy menimle olsun. Men Zerifeden uzaq duraram, amma sen de kişi kimi söz vereceksen ki, bir de onu incitmeyecsen.
Hirslendiyiniden nefesi daha artıq daralan Qadir daha tez-tez nefes alırdı. Kenan ise özünü ona yaxınlaşdırıb maraqla ona baxırdı:
-Nedir, çetin oldu? Herhalda bunda sen onu döyecek, üstüne qışqıracaq qeder güc serf elemeyeceksen. Vabşe heç bir güc serf elemeyeceksen. Ola biler, senin hirsini çıxmağa kimse ehtiyacın var, amma onun buna ehtiyacı yoxdur. Onun onu döyecek, üstüne hirslenecek, çöle atacaq qardaşa yox, onu qoruyacaq, qayğısına qalacaq qardaşa ehtiyacı var. Mene deyirsen ki, ondan uzaq dur. Amma bilmirsen ki, men niye yox deyirem. Çünki o bele qardaşı mende tapır. Men onu qorumağa çalışıram. Sen de bele elemeye başlasan yaxşı olar. Amma birinci onu özünden qoru. Birde unutma ki, Allah gücü kişiye qadını döymek yox, onu qorumaq üçün verib. İnanıram ki, dediklerimden netice çıxaracaqsan,-deye Kenan yağa qalxdı,-yalnız bu halda men Zerifeden el çekecem. Yox eger, bir de onu incitdiyini, onu döydüyünü eşitsem, bağışla, menden böyüksen, amma bir de bele bir şey eşitsem, qarşında meni tapacaqsan. Allah şefa versin.-deyib Kenan otaqdan çıxdı.
Qadir gözleri berelmiş, dili tutulmuştek onun arxasınca baxırdı. Çünki iyirmi sekkiz illik ömründe heç kim ona bele ders vermemişdi. O bir daha Kenana heyran qalmışdı.Şaxtalı bir fevral seheri idi. Sakit-sakit yağan qar, etrafa çöken sessizlik ve göz oxşayan menzere insanı valeh edirdi. Ayanla Xatire müellime qol-qola girib mektebe üz qoymuşdular. Xalası qızını yene fikirli gören Ayan:
-Ne olub, niye fikirlisen? Deme ki, yene de Ülvi çıxıb qabağına?-deye soruşdu.
-He,-deye ah çeken Xatire müellime,-dünen yene de qabağımı kesmişdi. Deyir peşman olmuşam, bağışla. Heç ne olmamış kimi yeniden başlayaq. Söz verirem her şey başqa şey olacaq. Yeni, bir yığın uydurma.-deye sözüne davam eledi.
-Bacı, gel sen mene qulaq as, papaya

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 558 >>