deyek, onun gözünü qorxutsun. Vallah seni qaçırar deye qorxuram.
-Yaxşı görek, qaçırar,-deye Xatire müellime qaşının birini qaldırıb maraqla Ayana baxdı,-onunku ancaq boş-boş guruldamaqdır. Heç kime demek lazım deyil.
-Bes...-deye Ayan çekine-çekine xalası qızına baxıb,-onu hele de sevirsen?-deye soruşdu.
-Ne?-duruxan Xatire müellime-Ne sevmek ay qız, menim daha on yeddi yaşım yoxdur.-deye gözlerini qaçırdı.
-Yaxşı, bes onda başqası var?
-Ayan! Xeberin var ki, sen axır vaxtlar dersden başqa her şeyle maraqlanırsan?
-Ne dedim e men? Qız-qıza söhbet eleyirik de. Senin de çetine düşen kimi müellime olduğun yadına düşür.
Bax, birazdan mektebe gireceyik ve men dersde senden bu dediyinin evezini çıxacağam.
-Seni tanımasaydım, ciddi olduğuna inanardım. Amma müellime, bilirem ki, siz bele elemezsiniz. Çünki siz menim tanıdığım müellimlerin en gözeli, en savadlısı ve en xeyirxahsınız.-Ayan başını onun çiynine qoydu.
-Yoox Ayan xanım, bu şirinlikleriniz keçmez. Menim sözüm sözdür.
Ayan boynunu buraraq yazıq-yazıq ona baxır, o ise başını bulayırdı.

Sinifde ise hele ki üç-beş uşaq var idi. İlk gelenlerden olan Eli elini qızdırıcıya vurub öz-özüne deyinirdi.
-Ufff, bu atepleniyalar da qar yağanda buz tutur. En lazımlı vaxtında verilmir.
Onu bele deyingen gören İsmayıl ona yaxınlaşıb:
-Ne olub Mecnun, havalanmısan? Öz-özüne danışmağa başlamısan?-deye soruşdu.
-Yox e, ne Mecnun? Atepleniyadan danışıram. Buna bax, buz kimidir.
-Hmm,-deye İsmayıl da elini qızdırıcıya vurdu,-aprel gelsin, gör nece verirler. Bunlar qış üçün deyil ki.-İsmayıl kinaye ile başını bulayıb yerine qayıtdı.-Eşi, derdimiz atepleniya derdi olsun. Sen neyleye bildin?
-Neyi?-Eli de yerine keçdi.
-Atepleniyanı. Neyi olacaq, mektubu.
-He, yazacam da.
-He de, hara telesirsen?-İsmayıl dodaqlarını büzüb qaşlarını çatacaq kinayeli bir sima alaraq-O burada, sen burada, hele bir on bir il de bir yerde oxuyacaqsınız.-sonra ciddileşdi.-Bes sen bir aydır, ne fikirleşirsen?
-Esebleşme, qardaşım,

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 558 >>