qaldı.
-Dayandığım yerde dalaşdım? Gözünün qabağına baxardı da.
-Yox e, sen bele uşaq deyildin,-Kenan barmağını havada yelleyerek,-men de bilmiremse, bu uje böyük meseledir.-dedi.
-Aralanın da ne olar,-deye Eleddin bezgin halda qolunu Keremin elinden dartaraq bir-iki addım getmeye başladı,-tek buraxın meni.
-Pah, tek buraxaqmış?-Kerem ağzını büzdü-Sen seriallara çox baxırsan deyesen.
-Baxın, sizi de acılamaq istemirem. Gedin de sinfe.
-Sen hara?
-Bilmirem, ayağım hara, başım da ora.-deye Eleddin pillekene sarı getmeye başladı.
-Yaxşı, gel Kerem, qoy çıraq tek qalsın,-Kenan elini onun çiynine qoydu,-belke ağlı başına geldi.
Sinifde ise qızlar Leylanın başına yığışmışdılar. O ağlamasa da gözleri qızarmış, rengi boğulmuşdu. Gerginlikden her iki elini yumruq şeklinde berk-berk yummuş ayaqlarını tez-tez yelledirdi. Onu bele gören Nuray ona teref eyilib:
-Leyloş, özünü pis hiss eleyirsense bufete gedek, üzüne biraz su vur.-dedi.
-Yox, lazım deyil, yaxşıyam.-sonra kinaye ile öz-özüne gülümsünüb-Düz deyibler e, suyun lal axanı, adamın yere baxanı.-dedi.
-Belke nese probelmi var?-deye Ayan dillendi.-O axı bele biri deyildi.
-Men de ele onu başa düşe bilmirem de Ayan. Bir heftedir buna söz demek, danışmaq olmur. Susuram, uduram, ele bilir ki, ondan qorxuram.
-Mirvari müellimeye xeber çatmasa yaxşıdır.-Sevinc de dillendi.-Onsuz da bayaq elimizden esebleşmişdi.
-Gecdir uje,-Günay sağ terefi işare eledi,-göyerçinler uçublar. Birazdan Mirvari müellime burada olacaq.
Pillekende oturan Eleddin iki eli ile başını tutaraq gözlerin berk-berk yummuş, sakitleşmeye çalışırdı. Bayaq Leylaya qarşı elediyi kobudluğu düşünür, düşündükce de özünden utanırdı.
-Allahım, mene kömek ele, ağlımı başımdan alma. Özüm-özümü tanıya bilmirem, hamını incidib özümden uzaq salıram. İtirdiklerimin acığını tapdıqlarımdan çıxıram. Elimde olanlara şükür elemekdense, naşükürlük edib daha çox itirirem. Ne olar Allahım, meni düz yoldan ayırma. Özüme gelmeyim üçün mene güc ver. Ailemi bir de

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 558 >>