deyecekdin?
-Heeç,-deye Yusif gözlerini yerden qaldırmadı,-ele de vacib deyildi.-deye köks ötürdü. Çünki nese demeye ehtiyac qalmamışdı.

Eli bu gün mektebe belke de hamıdan tez gelmişdi. Heyecanından bir yerde dayana bilmir, sinifde var gel edir, tez-tez de pencereye boylanırdı. Bu gün onun üçün “böyük gün”idi. Mektubla da olsa sevgisini elan edecekdi. “Birden pis qarşılasa ve bir de üzüme baxmasa?”deye bir heyecan da var idi içinde. Amma ne olursa olsun, o bu gün bunu etmeli idi. Sevmek ve bunu bildirmek onun en tebii haqqı idi. Yerine qayıdıb Ayanın partasına bir xeyli baxdı. Düşündü ki, mektubu nece versin. Bunu düşüne-düşüne portfelini açmağa başladı. Yazdığı mektubun qoyulduğu açıqcaya bir de baxmaq istedi. Açıqca qoyulan kitabı eline almaq isteyirdi ki, kiminse qapıya yaxınlaşdığını ve qapının astaca aralandığnı hiss eledi. Tez kitabı portfeline atdı. Ayan idi. Onu görcek lap özünü itirdi. Ayan da onu görüb duruxdu.
-Eli, ne yaxşı tez gelmisen?
-Meen?-deye portfelinin ağzını bağlayan Eli-Ne bilim evde dura bilmedim.-dedi.
Paltosunu soyunan Ayan onu aparıb asılqandan asdı ve yerine qayıtdı. Eli ise bu müddet erzinde nese düşünürdü:
-Ayan,-deye birden dillendi,-senden bir söz soruşa bilerem?
-Söz?-maraqla qaşlarını çatan Ayan-Soruş.-dedi.
-Tesevvür ele ki,...eee..mesel üçün de, guya,-Eli haradan başlayacağını bilmirdi,-bir oğlan, ele qohumlarından bir oğlan sene mektub yazıb. Onu nece qarşılayardın?
-Heç nece.-deye Ayan çaşbaş halda çiyinlerini çekdi.
-Nece yeni, heç ne?
-Çünki bizim qohumlarda mene o mektubu yazacaq yaşda oğlan yoxdur. Ya çox böyükdürler, ya da çox balaca.
-Hee.-deye gülümsese de Eli Ayanın reaksiyasını öyrene bilmediyi üçün sualı vermeyine peşman olmuşdu.
Çox keçmedi ki, digerleri de gelmeye başladılar. Zeng içer vuruldu ve ders başladı. Lakin Eli ne qeder elese de fikrini derse vere bilmirdi. Üzünde narahatlıq qarışıq bir heyecan var idi.
Bir neçe ders keçdi. Dostlarının da desteyi ile cesaretlenen Eli nehayet ki, mektubu

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 558 >>