inanırsan?
Ele bu vaxt çölden telefon sesi eşidilmeye başladı. Malik emi durub çöle çıxa-çıxa:
-Men heç ne bilmirem,-dedi,-menim o gözü-qaşı qaynayan Yusife veresi qızım yoxdur. Atası nedir ki, balası da ne olsun?-deye qapının arxasındakı asılqandan asılmış penceyinin cibinden telefonunu çıxarmağa başladı,-Vaxtile arvad-uşağının başına getirmediyi oyun qalmadı, o Valehin. Menim onun oğluna veresi qızım yoxudr.
-Malik, qapının ağzında bele danışma,-onun arxasınca çıxan Xaver xala elini ağzına vura-vura ona xeberdarlıq eleyirdi,-eşiden olar.
-Eşi, eçitsinler de, kimden qorxacam?-deye Malik emi nehayet ki, telefonu tapıb qulağına qoydu.
Eşiden olmuşdu. Sevincsen sonra onun atasından da bunları eşitmek Yusifin ümidlerini tamam qırmışdı. Belece onların qapısında donub qalmışdı. Demek ki, her şeyin sebebkarı ele öz atası idi. Bes indi o neyleyecekdi? Özünü deyişecekdi, ya keçmişe gedib atasını? Çiyinlerinde bütün dünyanın yükünü daşıyırmış kimi qeddi bükülmüş, yorğun addımlarla pillelei qalxdı. Üreksiz-üreksiz qapılarının zengini basdı. Ona qapını açan anası onu yene bele görüb başını buladı.Yusif etiraz elese de güc-bela ile onu yemek süfresine oturtdu. Sonra içeri seslenerek erini yemek yemeye çağırdı. Atasını görmek indi Yusifin isteyeceyi en son şey idi. Lakin edeb qaydalarına uyğun olaraq onu görcek azca yerinden dikeldi. Sonra ne düşündüse süfreden qalxıb:
-Mama, mene tökme, ac deyilem,-dedi.
-Hara gedirsen a bala? Hazırlıqdan gelmisen, otur, çöreyini ye.-deye Valeh emi onu saxladı.
-İştaham yoxdur.-Yusif atasının üzüne baxmadan qaşqabaqlı şekilde dedi.
-Otur,-atası onu qolundan çekerek oturtmaq istedi, sonra göz vuraraq,-men bilirem senin iştahan niye yoxdur.-dedi.-olar bele şeyler, biz de genc olmuşuq.
-Sen nece genc olmusan?-Yusif kinaye ile atasına baxdı.
-Nece yeni nece?-Valeh emi evvel onu başa düşmedi, sonra gülümseyerek,-Hamı nece, men de ele.-dedi.- Sonra oğluna teref eyilib asta-asta,-Narahat olma, mene de naz eleyibler, mene de yox deyibler.

<< 1 ... 450 451 [452] 453 454 ... 558 >>