köyneyini götürerek ona uzatdı:
-Al, sen de bunu yaz. Üreyinden ne keçirse, mene ne qarğışın varsa, hamısını yaz.
-Men qarğış bilmirem,-deye köyneyi alan Sevinc onun üzüne baxaraq,-men sadece köhne dost kimi yazacam.-dedi.
Yusif daha heç ne demeyib xatireni vereqlemeye başladı. İsmayıl kitablardan binaya benzer maraqlı bir fiqur ucaltmaqda idi. Bu vaxt onun köyneyini yazmaqla meşğul olan Kerem onu sesleyerek maraqla soruşdu:
-Smayl, bu köyneyin üstündekilerini kim çekib bele?
-Men.-deye İsmayıl özünemexsus bir razılıqla dillendi.
-Seen?-maraqla dodaqlarını büzüb bir ona, bir de köyneyin arxa hissesinde çekilmiş resme baxan Kerem,-Qızı da qeşeng çekmisen,-dedi,-lap...
-Şakiraya oxşayır, he?-deye İsmayıl onun sözünü ağzında qoydu.
-Heç yanından keçmeyib. Bu daha gözeldir.
-Yox, yox, odur.
-Ne deyirem, o olsun.
İsmayılın Şakira dediyi qız eslinde Sevile daha çox oxşayırdı. Amma Kerem bunun üstünü vurmadı. Hetta köyneyin boyunluğunun altındakı düz bucaq şeklinde yazılmış İSMAYILİVES yazısının menasını da soruşmadı. Lives tersine Sevil oxunurdu.
-Ramo, partanı terpetme, qoy möhteşem eserimin sonuncu daşını da qoyum.-deye İsmayıl ehtiyatla elindeki Coğrafiya dersliyini qoymaq isteyirdi ki, bu vaxt qapı açıldı. Qabaqda Sevil, arxada çoxlarının tanımadığı Xelil sinfe girdiler.
-Bağışlayın müellime, olar?-deye Xelil icaze istedi.-Sevilin kitablarını getirmişdim.-o elindeki kitablar olan zenbili gösterdi.
-Olar, gel,-Mirvari müellime maraqla onu süzdü,-sen bizim mektebde oxumusan?
-Beli,-deye Xelil Sevilin arxasınca onun partasına doğru gede-gede dedi,-Şahnaz müellimenin sinfinde.
-Sevilin qohumusan?
-Beli, hem de nişanlısı.
Arxada bir gurultu qopdu ki, gel göresen. Bütün sinif bu sese diksinerek arxaya döndü. İsmayılın bayaqdan elleş-vuruşla düzeltdiyi evi sonuncu daşı qoyulmadan dağılmışdı. Nece ki bir ay evvel belece dünyası dağılmışdı. O ise bu sese neinki diksindi, eksine heç ne olmamış kimi eyilib kitablarını yığmağa başladı. İmkanı olsaydı, belke

<< 1 ... 453 454 [455] 456 457 ... 558 >>