soruşdu.
-Mixaylo, heç seni burada sürüyecek halda deyilem. Çekil, onsuz da qollarım qırılır.
-Yaxşı, keç daha, öldün sen, rengin zadın da qaçıb.-Mehdi qapıdan aralanıb ona yol gösterdi. Eli ondan aralanıb sinfe girirdi ki, Mehdi nese xatırlamıştek-He, bu arada Biologiyadan ikimize de illiye üç getdi.-dedi.
-Sağol, Allah seni de sevindirsin.-Eli geri dönüb kinaye ile ona baxdı.
Mehdi kinaye ile ağzını eydikden sonra ellerini cibine salıb dehlize boylandı. Ora-bura qaçan, söhbetleşen uşaqlardan bir qeder aralıda Asya üzü pencereye dayanıb uzaqlara baxır, arabir de elini gözüne aparırdı. Maraq ve telaş Mehdini bürüdü:
-Asya bajı, ne olub?-deye ona yaxınlaşdı.-Kimse bir söz deyib?
-Net, ne olacaq ki?-onun geldiyini görcek Asya tez üz-gözünü silib heç ne olmamıştek,-Nikomu niçevi ne skazal.
-Bes niye ağlayırsan?
-Ağlamıram ki, prosto,-Asya uydurmağa behane axtararken Mehdi bir qaşını qaldırıb ona inanmadığını bildirmek üçün başını bulayırdı,-xoroşo, ağlayıram.
-Onu men de görürem. Soruşuram ki, niye ağlayırsan?
-Skuçayu.-Asya meyus şekilde gözlerini yere dikib dodaqlarını büzdü.
-Skuçayu, skuçayu,-Mehdi alnını ova-ova gözlerini qıyıb düşünmeye başladı,-bu skuçayu ne demek idi?
-Yeni, darıxıram. Mekteb uje qurtarır, men ise mekteb üçün, uşaqlar üçün indiden darıxıram.
-Ee, men de deyirem, ne olub? Son zeng gelmemiş qızların zırıltısı başladı da.
-Siz hissiyatsızsınız, biz neyleyek? Adam peşman olur sizinle bir söz danışmağa.-Asya bunu deyib aralanmaq isteyirdi ki, Mehdi onu qolundan tutaraq onu geri qaytardı.
-Xoroşo da, Asya bajı, zarafat eledim. Biz hissiyatsız deyilik, prosto tebiet bizi bele yaradıb, bizim göz yaşlarımız içimize axır. Mektebin qurtarmağını men de istemirem, zato gündelik başımı qatırdım. Baxma da, on bir il zarafat deyil, uje bir-birimizin her xasiyyetine, her hereketine öyreşmişik. Vallah, heç en yaxın qohumlarımızı o qeder tanımırıq, çem bir-birimizi bele tanıyırıq.
-Amma ne olsun? Bir gün başlayan, bir gün bitmelidir.

<< 1 ... 455 456 [457] 458 459 ... 558 >>