yadından çıxmasın.
-Ayıb söhbetdir. Dünenden zakaz vermişem, narahat olma.
-Mirvari müellime de gelecek?
-Ne bilim, Ayan, gelmelidir.
-Axır ki, bu on bir ilde bir de yığışıb bir yere gede bildik,-Mehdi kinaye ile ağzını büzdü,-o da qebirüstü.
-Niye poliklinikaya ki, gedirdik, onu saymırsan?-Zaman güle-güle ona baxdı.
-Adam bu qeder unutqan olar?-Leyla teessüf dolu baxışlarla onlara baxıb başını buladı.-Rehmetlik Refiqe müellime bizi muzeylere, şeherin gezmeli yerlerine az aparıb?
-Bunlar beledirler de, Leyla.-Asya da ona qoşuldu,-bunlar bir-iki aya bizi yolda görende de salam vermezler.
Belece sinif mübahise meydanına döndü. Amma daha bir-birilerini susdurmaq, haqlı olduqlarını sübut elemek üçün deyil, birlikde daha çox vaxt keçirmek üçün yarışırdılar. Çünki bilirdiler ki, bir de bir araya gelmek, maraqlı söhbetler, mübahiseler elemek üçün fürsetleri olmayacaq.
Çox keçmedi ki, sinif boşalmağa başladı. Leyla ise hele de kitabların kodunu defterdekilerle tutuşdurmaqda idi. Her il ders ilinin evvelinde ve sonunda belece kitablarla meşğul olar ve yorulardı. Lakin evvelki iller bu işde ona refiqeleri de kömek ederdi. Bu il ise onlar rayondan qonaqları geldiyinden tez getmeli olmuşdular. Leyla bezgin ve yorğun şekilde başını kitabın üstüne qoyub:
-Offf, bu ne zülmdür? Özüme söz vermişem, universitete girsem, sinifkom olmayacam.-dedi.
-Can Leyla, sene kömek eleyerdim, amma müellim bu gün hazırlığı saat bire salıb.-deye getmek üzre olan Züleyxa dillendi.
-Men de gec getsem, Xelil söz eleyecek, yoxsa vallah qalardım.-deye Sevil de ona qoşuldu.
-Yox qızlar, siz narahat olmayın, gedin. Onsuz da bir şey qalmayıb.-Leyla başını kitabın üstünden qaldırıb onlara baxdı, sonra nezerlerini hele de Zamangilin yerinde onu gözleyen kitablara dikib,-haradasa elli dene.-dedi.
Qızlar sağollaşaraq çıxdılar. Sinifde ise Leyladan başqa Kenen, Kerem, bir de Eleddin qalmışdılar. Kenanla Kerem getmek üçün hazırlaşsalar da Eleddin elleri cibinde pencerenin qabağında vurnuxurdu.

<< 1 ... 458 459 [460] 461 462 ... 558 >>