demese de elçilik vaxtı xalasının problem yaradacağından qorxurdu. Tek teselli tapdığı meqam ise xalasının ciddi cehdlerine baxmayaraq anasının oğlanın ailesini bir de özünün tanımaq istemesi idi. Amma yene de narahat idi. Tezlikle bazar gününün gelmesini ve xeyirlisi ile bu meselenin sonlanmasını isteyirdi.
Sevinc esebi halda evde o teref-bu terefe gedir, nese axtarırdı. Bir xeyli öz atağının altını-üstüne çevirdikden sonra oradan çıxıb qonaq otağına doğru gele-gele:
-Haradadır e, bu zilib? Bir defe de bu evde axtardığımı tapım da men!-deye deyinirdi.
-Ne olub, a bala? Ne sesini başına atmısan?-metbexden gelen Xaver xala onu bele görüb soruşdu.
-Gündeliyimi tapmıram!
-Mekteb qurtarmayıb? Gündeliyi neyleyirsen?
-Onu demirem, o biri gündeliyi.-Sevinc esebinden ağlamsınırdı.
-Neyleyirsen o biri gündeliyi? Senin dersin yoxdur?
-Eee ana, ne qeder ders olar? Men gündeliyimi isteyirem!-deye-deye Sevinc qonaq otağına keçdi.
-Senin axır vaxtlar özünden xeberin var? Her xırda şeye esebleşirsen, her şeyi problem eleyirsen.-Xaver xala da onun arxasınca otağa keçdi.
-Heç ne.-deye-deye Sevinc divanın aralığını, kresloların arasını axtaran Sevinc otaqdan çıxmaq isteyirdi ki, anası onun qolundan tutaraq saxladı, divana doğru çekerek:
-Gel, otur bura,-dedi, görürem ki, sen bu gedişle on bir illik zehmeti heder eleyeceksen,-dedi. Sevinc ise qorxa-qorxa anasına baxırdı. Anası onunla yanaşı divanda otura-otura sözüne davam eledi,-Ana, üreyimde biri var, dedin, gencsen, olar bele şeyler deyib seni başa düşdüm. Sonra o da meni sevir, amma men ona inanmıram, dedin, yene seni başa düşdüm. Amma görürem ki, sen özün-özünü başa düşmek istemirsen, üreyine söz keçire bilmirsen.-Sevinc gözlerini yere dikdi, gözleri doldu, boğazı qeherlendi. Qızını bele gören Xaver xala üz ifadesini ve ses tonunu biraz yumşaltdı.-Gözel qızım, ağıllı qızım, olmayacaq duaya amin demezler. Çıxar at bu fikri başından. Senin geleceyin hele qabaqdadır. Atan da, men de senin üçün elleşirik, oxuyub yaxşı

<< 1 ... 463 464 [465] 466 467 ... 558 >>