senet sahibi olasan deye elimizden geleni eleyirik. Amma Yusifi özün bizden yaxşı tanıyırsan, nece qaynağan uşaq olduğunu özün de bilirsen. Onun ailesini ise biz tanıyırıq. Vaxtile Valehin öz ailesinin başına getirdiklerini oğlunun da senin başına getirmesine göz yuma bilmerik. Sen bizim gözümüzün ağı-qarası birce qızımızsan, gözümüzün qabağında bedbext olmağına razı ola bilmerik. Hele atan, dünyanı dağıdar. Gördün, keçen defe nece hirslenmişdi? Ona göre de heç neyi yox, geleceyini fikirleş. Yusifden sene xeyir gelmez.-anası danışdıqca sevincin qeher Sevinci boğur, göz yaşları yanağından sel olub tökülürdü.-Menim qızım ağıllıdır, bilirem ki, bizi başa düşecek.-deye Xaver xala qızına sarılıb yanağından öpdü. Sevinc de başını anasının sinesine sıxdı. belece otaqda bir müddet sessizlik oldu. Bu sessizlikde çölde yağan yağışın sesi aydın eşidilirdi. Diqqetle çöle qulaq veren Xaver xala-Bıy, yağış yağır?-deye öz-özüne dillendi.
-He, deyesen.
-A, menim ipde paltarlarım var e,-deyib Xaver xala celd yerinden qalxıb otaqdan çıxdı.
Sevinc de divandan qalxıb asta-asta pencereye doğru geldi. Perdeni aralayıb evvelce semaya baxdı. Sema boz buludlardan görünmürdü. Sonra aşağı boylandı. Yağış damcıları navalçalara deyib xoş bir ritm yaradırdı. Birden dayandığı yerde dik atıldı, üreyi esdi, gözleri böyüdü. Yusif blokun qabağındakı oturacaqda, yağışın bu gur vaxtında tek oturmuşdu. Ellerini oturacağa direyib fikirli-fikirli ayağı ile yağış suları ile oynayırdı. Qerarsız şekilde bir qeder otaqda vurnuxan Sevinc sonra ne düşündüse celd öz otağına keçdi. Heç yarım deqiqe keçmedi ki, eyninde yüngül jaket, elinde çetir otaqdan çıxdı. Xaver xala da deyesen Yusifi görmüşdü. Bele ki işini yarımçıq qoyub metbexden üzü bu yana gelirdi ki, qızını bele görüb:
-Hara gedirsen?-deye ciddi şekilde soruşdu.
-A...ana..o yağışın altındadır,-Sevinc ne deyeceyini bilmirdi,-ona soyuq olacaq. Ne olar, gedim getirim de onu
-Sevinc, bu deqiqe seninle bir Quran söz danışdım.
-Ana, o menim

<< 1 ... 464 465 [466] 467 468 ... 558 >>