baxır.
-Camaatı fikirleşen qız eline zontik alıb bura gelmir.
-Men dostum üçün buradayam.
-Ne oldu, men axı senin dostun deyildim?
-Men dostumu geri isteyirem, men evvelki Yusifi isteyirem!
-Mense o Yusif deyilem! Niye başa düşmürsen? Niye mene inanmırasan? Atama göre, he? Çünki men o atanın oğluyam. Allah mene lenet elesin ki, menim bele bir atam var! Amma men o deyilem, Sevinc, onun kimi olmayacam!-sessizlik. Göz yaşları yeniden yağışa qarışan Yusif üzünü yan tutub dişini damağına sıxır, sinesi gerginlikden tez-tez qalxıb enirdi.-Yadındadır,-deye özünü sakitleşdirmeye çalışaraq daha asta terzde, nese xatırlamıştek Sevince baxdı,-sen ilin evvelinde Gülerle danışanda ne demişdin? O seni sevirse, bir gün mütleq sene qayıdacaq. Men hemişe senin yanında idim, Sevinc. Amma indi tamamen sene qayıtmışam.
Sevinc gözlerini qaldırıb heyretle onun üzüne baxdı. Yusif bunu nece yadında saxlamışdı? Tez de gözlerini qaçırıb etirazla:
-Men onu senin üçün dememişdim.-dedi.
-Hmm, başa düşdüm,-Yusif eminlik qarışıq bir kinaye ile başını yelledi,-Djavid üçün demişdin. Sen axı hele de onu gözleyirsen, o ise yayda elçilerini gönderecek. He de, seven adam bele olar. O qeder sevirdi ki, hetta nefsine de sahib dura bilmedi.
Bu vaxt şimşek çaxd ve ardınca sesi göyde qorxunc bir eks-seda yaratdı. Sevinc qorxudan yerinde çırpınaraq özünü Yusifin üstüne atdı, başı onun sinesine yaslandı. Bir anlıq özü de ne etdiyini başa düşmedi. Aralanmaq istedi, amma sanki bir qüvve onu Yusife sıxmışdı. Qorxudan möhkemce yumduğu gözlerini açmadı. Ona bu qeder yaxın olmaq, üreyinin ritmine qulaq asmaq, o qeder xoş idi ki...Bu ifadeolunmaz bir duyğu idi. ele Yusif de terpenmeden dayanmışdı. Qorxurdu ki, terpense, ya da onu qucaqlamağa cehd elese, bu sehr pozulacaq. Amma o bu anın bitmesini istemirdi. Sevdiyinin qoxusunu, heraretini, ürek döyüntülerini bele hiss eleyirdi. Başqa bir şey de var idi. Sevincin eli ayaqdan beri onun elinde idi. Meger, Sevinc bunun ferqine varmamışdı? Lakin indi Yusif üçün

<< 1 ... 466 467 [468] 469 470 ... 558 >>