yaxın bir esrde buralara gelmez.”
Yusif sevincinden güleceyini, ya ağlayacağını bilmir, sinesi köksüne sığmırdı. Sevinc de onu sevirdi. Hetta çoxdan. Bes niye onu sevmediyini deyirdi? Bu sualına da cavab tapmaq üçün defteri yeniden vereqleyirdi ki, dehlizden Xaver xalanın sesini eşidilmeye başaldı. Telaşla evin ortasında vurnuxan Yusif defteri nece gizledeceyini bilmedi. Nehayet onu köyneyinin altında-sol böyründe gizletdi. Xaver xala ise artıq qapının desteyini burmaqda idi. Yusif celd yaxınlaşıb qapını açdı. Xaver xala onu bele tez ayaq üstde görüb teeccüblendi. Yusif ise artıq yaxşılaşdığını dedi ve qayğısına qaldığı üçün ona minnetdarlıq eledi. Sonra ise qebirüstüne gedecekleri üçün Vahide tapşırdığı qerenfilleri götürmeli olduğunu deyib qapıya yaxınlaşdı. Xaver xala seher yemeyi üçün tekid elese de Yusif evde yeyeceyini deyib telesik onlardan çıxdı. Onu bele telesdiren gündelikde yazılanlar idi.
Saat on bire yaxınlaşmaqda idi. Mikroavtobus qebiristanlığın qabağında dayandı. Her il olduğu kimi bu il de Refiqe müellimenin sinfi doğum gününde onu unutmamışdı. Bu defe onu yeni ve ebedi evinde ziyarete gelmişdiler. Bu xoşbextlik ise her müellime qismet olmur. Avtobusdan düşen uşaqlar qebiristanlığın içerilerine doğru irelilemeye başladılar. Qebiristanlıq.-insanı öz emelleri haqqında düşündüren ve özü ile bu dünyadan iki metr ağ parçadan başqa heç ne apara bilmeyeceyine bir daha emin eden yer. Torpaqdan yaranan insanın nehayetde torpağamqayıtdığının sübutu olan yer. Belke ele buna göredir ki, yağışdan sonrakı torpaq qoxusu insan bu qeder xoş gelir. Lakin insan burada da acgözlüyünü ortaya qoymuş, özü ile bu dünyadam daha çox şey aparmağa çalışmışdı. Ağ daşdan, qara daşdan, mermerden, taxtadan olan qebir daşları burada da varlı-kasıb tebeqeleşmesinin getdiyini gösterirdi. Artıq Refiqe müellimenin mezarına yaxınlaşanda Mirvari müellime üzünü oğlanlara tutdu.
-Kerem, Zaman, gedin görün, buranın mollası haradadır? Gelib dua oxusun.
Onlar “yaxşı” deyib

<< 1 ... 469 470 [471] 472 473 ... 558 >>